Mouse’s Pan: Adam leeft zijn jeugddroom

Voor de Brit Adam ‘Mouse’ Mounsey zijn het de oude Easyriders magazines de grote inspiratie geweest om in custombikes geïnteresseerd te raken. Zijn oom was op een Royal Air Force basis in Duitsland gelegerd en toen Adam hem als 12-jarig jochie eens mocht opzoeken, bleek die oom stapels Easyriders te bezitten. De jonge Mouse verslond de bladen en raakte voorgoed gefascineerd door de wereld van de custombike.

Mouse vertelt: “Later, toen ik oud genoeg was om daadwerkelijk met motoren aan de slag te gaan, begon ik met grote tweecilinders. Geen Amerikaanse twins, maar Japanners en de Suzuki TL 1000R in het bijzonder. Ik was gek van snelheid en hoe sneller een motor ging, hoe beter het was. Mijn Suzuki was zwaar getuned en was voorzien van een turbo. Het doel was om de motor een topsnelheid van 200 miles, ofwel ruim 320 km/u te geven. Dat is me nooit echt gelukt, hoewel het me wel meermaals is gelukt om mezelf doodsangsten te bezorgen met dat ding. Ik realiseerde me dat ik, als ik wat ouder wilde worden, die zucht naar snelheid moest opgeven en besloot de ‘American Dream’ uit mijn jeugd te gaan realiseren.

1 van 4

883 SPORTSTER

Zo gebeurde het dat ik ergens rond 2007 mijn eerste Harley kocht. Een Sportster 883. Een aanschaf waarvan ik meteen spijt kreeg, omdat het ding werkelijk niet vooruit te branden was. Toch leerde ik de Harley waarderen; het was gewoon leuk om ermee te rijden en in plaats van angst beleefde ik nu plezier aan elke rit. De Sportster mocht dus blijven en ik versleutelde hem al snel naar 1200 cc. Ik was gek op de choppers en bobbers waar mijn vrienden destijds al mee reden, dus het duurde ook niet lang voordat mijn Sportster verder aangepakt werd. Alle overbodige zooi eraf, een grote apehanger erop en het begin was er. Ik ben redelijk handig met techniek, dus ik durfde het wel aan om een motor helemaal vanaf de grond op te bouwen. Een vriend van me reed met een hardtail Fenland frame en dat bouwde ik na in een eigen versie voor mijn Sporty chopper, die ik vrij snel in elkaar geschroefd had. Hij was maar net op tijd klaar voor de Flanders Bash in België, dus de eerste echte praktijktest zou de rit naar dat evenement worden. Dat ging allemaal goed, totdat de ontsteking de geest gaf. Gelukkig wist ik dat provisorisch te repareren, dus arriveerde ik toch nog op tijd bij de Flanders Bash. Iedereen weet; dit soort ellende hoort erbij en het is de kunst om ervan te genieten.

SACRED: EARLY SHOVEL CHOPPER DOOR BOCCIN

WLA DRESSER

Naarmate ik ouder werd begon ik ook het echte oude spul steeds leuker te vinden. Toen ik ergens een Liberator te koop zag, begon het dan ook meteen te kriebelen. Hij liep niet, maar zag er nog heel goed uit en omdat ik goeie hoop had hem aan de praat te kunnen krijgen, kocht ik hem zonder er verder veel over na te denken. Ik had gelijk, maar het blok klonk vreselijk slecht en de voorste cilinder had geen compressie. Wat daar de oorzaak van was werd duidelijk toen ik het blok uit elkaar haalde: Er zat geen zuiger in de voorste cilinder en de losse drijfstang had de cilinderwand dus al aardig beschadigd. Maar de rest zag en nog fatsoenlijk uit, dus nadat de cilinders uitgeboord waren en er een set nieuwe zuigers gemonteerd was liep de zijklepper weer zoals het hoort. Ik deed ‘m niet weg en reed er een tijdje mee. De motor was altijd goed voor een grijns op zijn gezicht, maar toch ook net een beetje te sloom naar mijn smaak. Daarom besloot ik te gaan zoeken naar een model dat voor mij altijd de ultieme Harley was: een Panhead.

PANHEAD

Mijn maat Spike had een oude Pan-Shovel en na een hoop gezeur ging hij uiteindelijk overstag en verkocht hij de motor aan me. Oorspronkelijk wilde ik de Pan-Shovel stroker terug bouwen naar een Panhead, maar toen deed zich onverwacht de kans voor om een compleet Panhead-blok te kopen met mijn Pan-Shovel blok als part of the deal. Nadat ik de Panhead in een frame had gehangen en een paar trappen op de kickstarter gaf kwam hij zowaar tot leven, maar erg best klonk het nog niet. Natuurlijk lukte het om ‘m weer netjes lopend te krijgen en kon ik het ook weer niet laten ‘m (met o.a. een 1340 cc big bore kit en grotere kleppen) aan wat meer vermogen en koppel te helpen. Inmiddels heb ik er wel zo’n beetje alles aan gedaan wat er aan tuning gedaan kan worden. Opgeboord tot de max en met hoge compressie is het nu een echt snel blok. Het was allemaal net op tijd klaar en ingelopen voor de rit naar de eerste Nomad Run in Frankrijk. Dat was niet veel meer dan 300 saaie kilometers snelweg naar de Kanaaltunnel, maar de motor reed probleemloos.

1 van 7

MOTORAGENTEN

Over de Nomad Run zelf heb ik niet zoveel te vertellen, aangezien ik me er bijna niets meer van kan herinneren. Maar het was waanzinnig gaaf, laten we het daar maar bij houden. Op de weg terug naar de UK werd ik aangehouden door maar liefst vier Franse motoragenten. Ik weet dat ik veel te hard reed, want ik was alleen maar verkeer aan het inhalen en niets kwam mij voorbij. Ze leidden me naar een parkeerplaats en ik dacht alleen maar: ‘Nou ben ik de lul, dit gaat serieus geld kosten.’ Maar het bleek dat die agenten alleen maar even op mijn motor wilden zitten en hem wilden starten. Het was te leuk voor woorden om te zien hoe een van hen bijna volledig over het stuur gelanceerd werd, nadat het blok even gemeen terugsloeg. Die andere smerissen moesten er ook om lachen, trouwens. Goeie gasten wel.

DE LIFESTYLE

Na een jaar stevig gebruik was de Pan wel toe aan een revisie. Er zijn mensen die vinden dat je zo’n oud blok zoveel mogelijk moet sparen, maar daar ben ik het dus helemaal niet mee eens. Als je hem bouwt om hard te gaan, dan moet je er ook hard mee gaan. Waar doe je het dan anders voor? Niks is leuker dan met een Pan moderne en vaak ook nog getunede Harleys zoek te rijden.

Ik moet Dreadlock Andy bedanken voor zijn werk aan het blok dit keer. Hoezeer ik ook m’n best doe met de techniek van zo’n oud blok, Dreadlock Andy doet het beter. Jullie hebben natuurlijk allang door dat ik bepaald geen poetser ben. Voor mij is een motor er om mee te rijden en hard ook, want die zucht naar snelheid raak je blijkbaar toch nooit helemaal kwijt. Feitelijk heb ik nu het beste van twee werelden; een behoorlijk snelle motor èn een grijns op mijn gezicht! Ook belangrijk: het rijden met een coole oude Harley levert je uitnodigingen op voor de beste feesten. Ik heb er destijds niet voor niets van gedroomd; De lifestyle die ik als jong ventje zag in de Easyriders magazines van mijn oom bestaat nog steeds!

Tekst: Mouse en Del
Fotografie: Del Hickey