In 1962 besloten een paar Engels schooljongens samen een band op te richten. De rest is geschiedenis, zoals dat heet. Nu – zestig jaar later! – tourt Status Quo nog steeds. ‘Quo’ is inmiddels haast Brits erfgoed te noemen.
Oké, onder de huidige naam bestaat de band ‘pas’ sinds 1967. Toen werd, na een hele rij van verschillende bandnamen, besloten verder te gaan als ‘The Status Quo’, waarbij het lidwoord al snel werd weggelaten. Vijf jaar eerder hadden kernleden Francis Rossi en Alan Lancaster zich al serieus op de muziek gestort. In 1968 scoorde de band een flinke hit met het psychedelische ‘Pictures Of Matchstick Men’. Verder succes bleef uit en Status Quo besloot het daarom over een andere boeg te gooien: De psychedelische sound en de bijbehorende outfits gingen aan de kant, de mannen trokken spijkerbroeken aan en gingen recht voor z’n raap rock & roll spelen.
BILL DAVIDSON, VICEPRESIDENT HARLEY-DAVIDSON MUSEUM: ‘SCHATKIST VOL ONGELOOFLIJKE VERHALEN’
FRANTIC FOUR
Het bleek een gouden greep. Vanaf begin jaren zeventig scoorde Status Quo hit na hit in de ‘Frantic Four’ bezetting: zanger/gitarist Francis Rossi, bassist Alan Lancaster, gitarist/zanger Rick Parfitt en drummer John Coghlan. Nummers als ‘Paper plane’, ‘Down down’, ‘Rocking all over the world’ en ‘Roll over lay down’, scoorden wereldwijd hoog in de hitlijsten. Status Quo zou in totaal meer dan dertig albums uitbrengen, zo’n zestig hitnoteringen krijgen en de band heeft naar eigen zeggen rond de zesduizend (!) optredens gedaan.
DRANK EN DRUGS
Toch scheelde het in de jaren tachtig maar weinig of deze indrukwekkende aantallen zouden nooit gehaald zijn. In de jaren zeventig hadden de Frantic Four met volle teugen van het succes genoten, maar nu begonnen onderlinge spanningen, aangewakkerd – of ontstaan – door overmatig drank- en drugsgebruik, zand in de geoliede rockmachine te strooien. Drummer John Coghlan zei later over deze tijd: “Je kon al high worden door alleen maar naast ons te staan.” En Rossi schat in dat hij voor zo’n 1,7 miljoen Engelse pond aan cocaïne uitgegeven heeft.
LIVE AID
In 1982 was John Coghlan er ineens klaar mee. Terwijl de band in Zwitserland werkte aan een nieuw album knapte er iets bij hem. Midden in de opnames liep hij de studio uit en pakte het eerstvolgende vliegtuig naar huis: ‘weg hier!’ Het vertrek in 1985 van oerlid Alan Lancaster was een nog grotere klap voor de band. Na een weinig actieve periode was Status Quo voor Live Aid weer bij elkaar gekomen. Door dit optreden was er ineens belangstelling en Rossi en Parfitt besloten de zieltogende band een doorstart te geven. Ze begonnen aan een nieuw album te werken, maar vonden het niet nodig Lancaster – die in Australië verbleef – daarvan op de hoogte te stellen. Hij kwam er via de media achter dat hij blijkbaar geen bandlid meer was.
FIER OVEREIND
Een jarenlange vete volgde, maar gelukkig overwon uiteindelijk het gezond verstand en werden de geschillen bijgelegd. In 2013/14 tourde Status Quo nog één keer in de legendarische Frantic Four-bezetting. Tegenwoordig is de 73-jarige Rossi het enige originele bandlid op het podium, maar het is bijna ongelooflijk (en fantastisch!) dat Status Quo nog steeds fier overeind staat. Ook in 2022 is Status Quo Rocking all over the world!
Tekst: André Dodde
