Tijdens een van zijn trips rond Sturgis, South Dakota, reed Bigtwin reporter Onno over Nemo Road, de zeventig kilometerslange ‘achterlangs weg’ van Deadwood naar Rapid City. De prachtige motorrit brengt hem onverwacht in contact met een prachtige Amerikaan: Ernie!
De Nemo Road is een heerlijk bochtige weg door bossen, langs kabbelende beekjes en met elke keer weer prachtige uitzichten. De zon scheen uitbundig, de Cross Bones ronkte er vrolijk op los en ik genoot uitbundig van mijn vrije dag na tien dagen lang van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat de motoren fotograferen die meededen in het AMD World Championship of Custom Bike Building. De koelte van het bos en de rustgevende natuur zijn een verademing en ik word na een lange bocht verrast door een oud gebouw met tierlantijntjes, kunstwerken, motorfietsen en oude auto’s. Ik ronk er eerst voorbij, maar kan de verleiding toch niet weerstaan. Ik draai om en rijd voorzichtig het pad op naar het gebouw en naastgelegen huis met schuur.
KENTEKENPLATEN
Een echte hillbilly, ouwe vent, grijze baard, versleten spijkerbroek en smoezelig T-shirt, kijkt me vragend aan. Ik leg uit dat ik vanaf de weg z’n coole auto’s en motoren zag staan en vraag beleefd of ik even mag kijken? Dat blijkt geen enkel probleem en ik stel me voor, “Hi, I’m Onno, from The Netherlands.” “Ernie,” is het korte antwoord en ik krijg een soort rondleiding, die begint onder de overkapping van een grote schuur. Daar staat een Ford Rat Rod, opgesierd met de meest vreemde, unieke tierelantijntjes en pinstriping. Uiteraard door hemzelf gebouwd. Overal hangen kleine schilderingen van pin-ups en tegen de dakbalken zijn honderden kentekenplaten gespijkerd. “Die spaar ik”, merkt Ernie ietwat overbodig op en ik moet gelijk beloven volgende keer eentje uit Nederland mee te nemen. Met één stap gaan we tachtig jaar terug in de tijd als we zijn werkplaats binnengaan. Er staan wat motoren, veel oude machines en dan zie ik de gereedschapsborden, die stillevens op zich zijn. “I like to pinstripe things”, zegt Ernie en inderdaad; alle machines en veel gereedschap zijn liefdevol met een penseeltje van kleurrijke lijnen voorzien. Twee cilinders op een plankje aan de muur blijken urnen te zijn, een altaar voor overleden vrienden. Aan de wand honderden foto’s, visitekaartjes en reclamemateriaal van hoofdzakelijk Harley-Davidson uit lang vervlogen tijden. Ernie is bovenal motorrijder en een echte H-D liefhebber.
KUNSTWERKJES
Op een werkbank staat een rij kanonnetjes. “I make these myself too, and some do actually work, I shoot with them”, grijnst hij. Ze zijn gemaakt met onderdelen van een oud pick-up truck chassis. Verderop zie ik een rij vrachtwagentjes, die maakte hij uit oud plaatmetaal. Op het dak van de werkplaats staat een scooter, geflankeerd door zo’n typisch Amerikaanse bolderkar. Rond het huis is het een waar openluchtmuseum met tientallen onderdelen van auto’s en motoren, borden en de meest maffe dingen die je je maar kunt indenken. Er staat een rijk gedecoreerde picknicktafel met daarop kleurrijke kunstwerkjes, zoals bloemen gemaakt van afgedankte mechanische en huishoudelijke voorwerpen. ‘For Sale’ staat erbij. Hiermee verdient Ernie een extra centje, want werken kan hij door gezondheidsproblemen de laatste jaren niet meer. “Ik heb lang geleden op mijn werk in een carrosseriebedrijf een ongeluk gehad. Er was een versnellingsbak van een truck op mijn rug gevallen”, verklaart hij. Zware dingen tillen of lang in dezelfde houding staan, het is er niet meer bij. Ernie moet regelmatig even bijkomen en zit dan even in zijn scootmobiel en lurkt aan de zuurstof. Omdat hij zijn ’58-er niet meer kon aantrappen, heeft hij die moeten verkopen. Nu heeft hij alle tijd voor artistieke bezigheden, waarvan pinstripen een van de belangrijkste is. Rond z’n huis staan meerdere auto’s; Een Hudson, ook in ‘rusty rat’ uitvoering, een Chevy Blazer, een prachtige veertiger jaren International KB-2 truck, een golfwagentje omgebouwd als Oma Duck mobiel en diverse motorfietsen, veelal in ‘staat van ontbinding’.
Iron 1925: classic looks, moderne performance door Lord Drake Kustoms
OUWE ZOOI
Hij opent de deur van zijn huis, wenkt me naar binnen en wederom is het een enorme stap terug in de tijd. Zijn huis is een mix van museum en kunstgalerij. Oude foto’s, geweren en pistolen en kunstwerkjes hangen aan de houten wanden. Ernie geeft bij elk obscuur voorwerp uitleg. Op het kacheltje, voorzien van een ‘spinnenweb’ staat op een stalen plaat de koffiepot, ernaast een miniatuuroventje, een echte ‘Dutch oven’ compleet met ieniemienie koffiepot en koekenpan. Aan de andere kant een postkoets in aanbouw. Erboven zie ik een rij miniaturen staan, van fietsjes tot en met een ouderwetse slee, een stoomboot en zelfs van oude kogels wordt iets decoratiefs gemaakt. Een diorama met daarin twee choppers die in een werkplaats staan is zijn meest recente creatie. “Ik maak alles van lasstaven, oud metaal en onderdelen die anders weggegooid zouden worden. Vrienden en bekenden komen regelmatig wat ‘ouwe zooi’ brengen”, vertelt Ernie. “Ik kan altijd wel ergens iets leuks van maken. Als ik een stuk metaal krijg, ‘zie’ ik al een leuk kunstwerk. Ik ben gemiddeld zo’n vijftien uur bezig met een miniatuurmodel en maak nooit twee keer hetzelfde.”
OP BEZOEK
Na die eerste kennismaking zo’n vijftien jaar geleden, ga ik nog regelmatig op bezoek bij Ernie als G-Rat en ik bij de Sturgis Rally zijn. De beloofde kentekenplaten uit Nederland hangen inmiddels dus aan de muur. Ernie is en blijft een echte Amerikaanse biker, eentje met een artistieke en kunstzinnige inslag. Bij elk bezoek worden prachtige verhalen van vroeger verteld en pas als de zon ondergaat stap ik weer op de motor na opnieuw een mooie dag bij Ernie!
Fotografie: Onno “Berserk” Wieringa / G-Rat
