Per Aspera Ad Astra: Indian/Harley-Davidson custom van Rogier

Als kind wilde Vughtenaar Rogier Holla altijd al weten hoe dingen werken. Hij haalde de antieke wandklok van zijn ouders uit elkaar en repareerde hem toen deze het niet meer deed. Hij restaureerde later een Solex en bouwde buizenversterkers; Altijd gedreven door nieuwsgierigheid en de zucht naar precisie, ook als dat niet gemakkelijk is. Zijn lijfspreuk luidt dan ook: ‘Per aspera ad astra’, Latijn, voor: ‘via moeilijkheden naar de sterren’. Door moeilijkheden te overwinnen wordt het uiteindelijke doel behaald, zo leert deze spreuk die dan ook volledig van toepassing is op de schitterende custom die Rogier opbouwde.

Rogier studeerde Biomedische Technologie aan de TU Eindhoven en werkt tegenwoordig als ingenieur bij Philips, waarvoor hij de wereld over reist om röntgensystemen te installeren en bedrijfsklaar te maken. Zijn ’tussendoor-project’? Een FXR die, naar eigen zeggen, veel te lang duurde, maar hem ontzettend veel leerde over techniek, over keuzes maken èn over zichzelf.

Meer Rogier

1 van 7

FRAME EN UITLAAT

Aanvankelijk wilde Rogier een Easy Rider chopper bouwen, maar dat idee werd hem afgeraden door Mike van Dominator Motorcycles in Den Bosch, waar hij graag sleutelt. Hij stapte daarom over op een FXR. Met een kop dampende, ambachtelijk gebrouwen koffie, getrokken van met de hand gemalen bonen en een schaal warme worstenbroodjes voor ons op tafel, begint Rogier te vertellen: “Het FXR-frame is naar mijn mening het beste en stijfste frame dat Harley ooit heeft gebouwd. Door die ‘driehoek’ onder het zadel, net als bij Japanse motoren. Dat maakt ‘m zo stabiel, ook al was het daardoor nooit heel populair.” Hij importeerde een uitgesproken paarse FXR uit 1993, zijn eigen geboortejaar, uit Duitsland, compleet met een Evo-blok en SuperTrapp-uitlaten. Het ‘heavy metal’ uiterlijk, inclusief ge-airbrushte tank met epische bliksemschichten en druïden als decor, verdween al snel. Uiteindelijk hield hij alleen het frame en de uitlaat over. Het blok werd vervangen door een Indian Power Plus 100, dat volgens Rogier niet alleen krachtiger is, maar er ook een stuk fraaier uitziet dan het standaard Evo-blok.

Lady Hummer: Scrambler Sportster van Custmotion

ANALYSES

De versnellingsbak werd een FLT 5-bak, met een geïntegreerde olietank voor een lager zwaartepunt. “Maar zo’n bak past niet zomaar”, legt Rogier uit. “We moesten slijpen, het frame aanpassen en verstevigen. De dwarsbalk onder de bak werd verlaagd en verdikt; een massieve plaat vulde het gat waar oorspronkelijk de olietank zat, voor nog meer stijfheid.” Rogier haalde de bak helemaal uit elkaar en verving alle lagers door zorgvuldig gekozen topkwaliteit. “Ik ben nogal obsessief in dit soort details. Er zijn maar een paar fabrikanten wereldwijd die écht goede kwaliteit lagers produceren. Ik heb diverse analyses gelezen en verschillende sets gekocht om de kwaliteit te vergelijken. Ik koos bewust voor een 5-bak omdat de vijfde versnelling een directe overbrenging (1:1) heeft, in tegenstelling tot een 6-bak met overdrive. Dat is efficiënter; hoe dichter je bij 1:1 zit, hoe beter de kracht wordt overgebracht. Ook de eindoverbrenging paste ik aan, zodat het blok bij kruissnelheid precies op het optimale toerental loopt voor efficiëntie en comfort.”

STIJL EN FUNCTIE

Rogier baseerde de verlenging van de inlaat op uitgebreid onderzoek en diepgaande kennis van de techniek. “Er zijn technische papers en onderzoeken geschreven over stromingsleer en de werking van carburateurs, vooral vanuit de natuurkunde en werktuigbouwkunde. Als je weet waar je op moet zoeken, vind je veel wetenschappelijke artikelen online, een soort Wikipedia maar dan op academisch technisch niveau. Theoretisch was zo’n 30 centimeter ideaal voor de inlaat, maar in de praktijk zou dat te ver uitsteken. Dus maakte ik ‘m zo lang mogelijk. Door de langere inlaat in combinatie met de getunede inlaat poorten vernevelt de brandstof beter en verbetert de ontbranding, wat zorgt voor zuinigheid èn meer vermogen.” Voor de vering zocht Rogier naar een balans tussen een klassieke uitstraling en modern rijgedrag. Achter monteerde hij strut covers van een FXR uit 1982 en Hagon Nitro vering; zonder opvallende oliepotjes, maar wel mèt instelbare demping. Voor koos hij Andreani Cartridges, die qua gevoel en prestaties doen denken aan een moderne upside-down vork, maar met het klassieke uiterlijk dat mooi aansluit bij de FXR. “Een compromis”, noemt hij het, “tussen stijl en functie.”

CORBIN WARBIRD

De kuip moest een eerste generatie Corbin Warbird worden, maar die bleek standaard te smal. “Samen met Fred, de vader van Mike, hebben we via een mal een tweede kuip gedupliceerd, die we vervolgens doormidden zaagden en verbreedden. Ook pakten we het polyesterwerk aan, zoals het weghalen van het ribbeltje op de kuip. Het achterdeel kreeg een ducktail met Cadillac-achterlichten, voor strakke, klassieke lijnen. Ik reken alles liever eerst uit en bouw het dan in één keer goed. Je kunt natuurlijk ook gewoon iets monteren en daarna aanpassen. Soms werkt dat sneller. Maar ik haal plezier uit het technische uitzoekwerk. Het passend krijgen van die kuip gebeurde echt op gevoel. Meten kon bijna niet. Soms denk ik mezelf vast, een soort analyseverlamming. Dan helpt het om gewoon te beginnen.”

KLEURENSPEL

De achterbrug van een Twin Cam FLT maakt het mogelijk de achterveren in een geometrisch optimale hoek te plaatsen, is stuk stijver is dan de originele FXR-brug en is voorzien is van stalen lagers in plaats van rubberen. “Dat geeft een directer rijgevoel”, legt Rogier uit. Voor extra zekerheid werd het frame vakkundig gelast door Mike. De spaakwielen zijn modern van formaat maar klassiek van uiterlijk: 17 inch achter en 19 inch voor, met moderne Continental RoadAttack 3-banden. Elke keuze heeft een verhaal, een doordachte reden. De kleur moest oorspronkelijk ‘Seafoam Green’ worden, een kleur die je ook terugziet op vintage Fender-gitaren; fris, met een zachte groene ondertoon. Maar door het spel van het licht viel de lak toch blauwer uit dan verwacht. “Bij schemering oogt hij groener, in het zonlicht blauwer. Dat veranderende kleurenspel vind ik juist prachtig,” zegt Rogier, die met deze subtiele nuance de jaren ’60 sfeer perfect weet te vangen.

ONTDEKKEN

De bouw van Rogiers FXR werd geen kwestie van snel sleutelen, maar een lange reis vol geduld, berekeningen en detailwerk. Net als toen hij als kind nieuwsgierig de wandklok openmaakte, wilde hij begrijpen, verbeteren en perfectioneren. “Je kunt dingen ook gewoon monteren en dan aanpassen, maar ik doe het liever in één keer goed,” zegt hij nuchter. Toch gaat de FXR straks weg. Rogier hoopt te kunnen emigreren naar Azië, waar hij zijn technische expertise en proceskennis in wil gaan zetten. “De FXR past niet meer in mijn leven nu. Het rijden zelf mis ik minder; tegenwoordig geniet ik net zo van een ritje op mijn Vespa motorscooter.” Of het nu om het repareren van een wandklok, het bouwen van een buizenversterker of custombike gaat: De moeilijkheden waar Rogier op stuit zijn er alleen maar om hem dichter bij zijn uiteindelijke doel te brengen! 

Fotografie: Edgar Vingerhoed

Technische gegevens

1 van 4