De Intruder van Marc: onvoorwaardelijke Dreammachine

Met ‘een zware is je ware’ heeft Marc Koreman niet onmiddellijk de befaamde Rotterdamse zware shag van van Nelle in gedachten. Die slogan reserveert hij liever voor zijn 1800 cc tellende Suzuki Intruder. Veel tamtam maakt hij daar echter niet over…

Tijdens het gesprek wordt al snel duidelijk dat Marc een man van weinig woorden is. Motorrijden is opstappen, starten, gas geven en rijden. Meer hoeft daar volgens hem niet over verteld te worden. Zonder duimschroeven, waterboarding of elektroshocks, komen we toch nog één en ander te weten…

Meer Marc

1 van 7

Capriolen

Marc steekt van wal: “Vroeger heb ik een aantal brommerkes gehad, waarna het op tweewielergebied pijnlijk stil werd. Ik ging aan de slag als chauffeur internationaal vrachtvervoer en was dikwijls voor weken van huis weg. De vrije uurtjes waren schaars en liefhebberijen verdwenen naar de achtergrond. Door regelmatig in motormagazines als Bigtwin en Easyrider te neuzen, werd het watertanden zo hevig dat ik me rond mijn vierentwintigste een 1500 cc Intruder heb aangeschaft. Veel gewenning kwam er niet aan te pas. Enkel op rotondes heb ik een aantal onbesuisde capriolen beleefd, grotendeels veroorzaakt door de lange en logge opbouw van de mastodont. Twaalf jaar later heb ik de V-twin aan een vriend verkocht. In die periode begon ik in bijberoep een eigen zaakje als tatoeëerder en de opstart werd gedeeltelijk gefinancierd met de verkoop van de Japanner. Ongeveer zes lange motorloze jaren later vond ik dat het maar eens tijd werd om terug een naftbak tussen de billen te knijpen…” 

Comateus

Marc: “Een kameraad van mij had een zwart gespoten 1800 Intruder die al jarenlang nodeloos stond te verstoffen. De motor versjacheren zat er evenwel niet in en ik heb hem dus wel een beetje onder druk moeten zetten”, lacht hij. “Zodoende is de tweecilinder eind 2023 alsnog bij mij terecht gekomen. Door de jarenlange stilstand bevond de machine zich in een erbarmelijke, comateuze toestand. Jacqmaer, een Suzuki dealer uit de buurt, kreeg het tuig terug rijvaardig en zorgde meteen ook voor de recent verplichte motorkeuring. Na de reanimatie heb ik er slechts een paar dagen mee rondgereden, want vanaf de aankoop was het de bedoeling om de motor te personaliseren. Daarvoor ging ik bij Vins aan de deur kloppen. Die had naar het schijnt al heel wat motoren verbouwd. Ondanks het feit dat een aantal doelstellingen vast in mijn hoofd verankerd zaten, kon het zeker geen kwaad om eens naar de visie van een ervaren customizer te luisteren. Daar kwamen inderdaad nog een aantal onverwachte, maar zeer bruikbare ideeën uit voort.”

The Icarus: Royal Enfield custom door Kromworks

Duidelijk plan

Vins vult lachend aan: “Bij zijn eerste passage maakte Marc meteen duidelijk dat er twee onvoorwaardelijke vereisten waren. Er moest een ander stuur op en de motor moest groen gespoten worden. Zijn keuze voor een alledaagse ronde apehanger heb ik bijgestuurd. Een stuur met hoekig profiel stond veel knapper, maar om de kabels erdoor te wrikkelen heb ik toch eventjes stevig vervloekt. De banden, die al ruim 10 jaar om de velgen zaten, waren uiteraard aan vervanging toe. Marc ging onmiddellijk akkoord met het voorstel om gelijk een struise 260 achterslof te monteren. Een aansluitend Thunderbike spatbord, met discreet ingewerkte pinkers en verlichting, was de logische volgende stap. Na deze ingreep leek het echter alsof de uitlaten veel te ver doorliepen. Gemakshalve hebben we de standaard buizen 20 cm ingekort, zodat ze nu optisch ter hoogte van het korte spatbordje uitkomen. Omdat een air-ride iets te prijzig uitkwam hebben we de schokdempers 2 inch verlaagd. Daarmee werd de speling tussen de band en het spatbord aanzienlijk verminderd. De voorvork werd eveneens 2 inch verlaagd. De originele en bombastische ‘Alien’ schijnwerper werd vervangen door een klassieke bobber koplamp. De standaard remmen werken uitstekend en bleven ongewijzigd.”

1 van 5

Stresstoertjes

Vins: “Door middel van een paar ingetogen details heeft de motor een uniek uiterlijk gekregen. De bolle wangen van de bombastische benzinetank zijn naar binnen toe gedraaid en daardoor oogt de tank thans een stuk eleganter. Een logo mocht er niet op, want hij wou het concept zo eenvoudig mogelijk houden. De ingedeukte zijwanden zijn blinkend, terwijl de rest matgroen gespoten is. Om het contrast te verhogen zijn de gedeeltes afgelijnd met een zwart biesje. Standaard kwam het zadel met zijn rechte voorkant ietwat wanstaltig tegen de benzinetank aan. Marcs echtgenote behoort niet tot categorie van de meest enthousiaste duorijdsters. Bijgevolg konden we probleemloos een selfmade monoseat met ronde voorflank ontwerpen, dat puntgaaf aansluit op een uitgewerkte inkeping in de tank. Wegens een gebrek aan ervaring had Marc eerst nog wat schrik voor de hoge apehanger. Dat is evenwel optisch bedrog, want het stuur loopt naar beneden af. Aangezien de armen niet boven de schouders uitkomen, blijft het rijcomfort acceptabel. Mechanisch was alles in orde, enkel de gas- en koppelingskabel moesten aangepast worden. De originele toerenteller werd opgespaard tot het allerlaatste moment. Die bleek naderhand perfect tussen de stuurstangen te passen. Voor de eindafwerking kwam Marc bij een matgroene lak uit de Boss verfwinkel terecht. Om het royaal aanwezige chroom van de standaard Suzuki extra te accentueren heb ik voorgesteld om een aantal onderdelen, waaronder de voorvork en aluminium velgen, zwart te spuiten. Door het chroom te combineren met zwarte en groene tinten komen de verschillende fragmenten veel beter tot hun recht. Marc had onmiddellijk door waar het heen ging en discussies heeft het alleszins niet opgeleverd. Het is een rustig mens met weinig commentaar.”

Dreammachine

Marc verzucht berustend: “Ik ben geen mechanieker en kan bijgevolg nauwelijks zelf sleutelen. Daarom koos ik voor bewezen Japanse deugdelijkheid. Als iedereen op een Harley zou rijden zou de wereld er saai uitzien. Exotische motoren zijn er bij de vleet, maar een Intruder blijft voor mij de enige, onvoorwaardelijke ‘dreammachine’. De motor wordt naast woon/werk verkeer gebruikt voor bescheiden, doelloze tripjes. Meestal alleen of sporadisch met een kameraad. De interesse voor motoren is wellicht bij mijn opa begonnen. Hij had een Harley waar ik als tienjarige knaap regelmatig mocht opzitten. Meerijden zat er helaas niet in, want hij wou zijn kleinkind niks aandoen. Ik ben snel content en mijn hele ‘motorcarrière’ bestaat uit slechts twee motoren. U ziet, voor spectaculaire of bangelijke motorverhalen moet je zeker niet bij mij zijn.”

Tekst & foto’s: Patrick De Muynck

SPECIFICATIES SUZUKI INTRUDER 1800 CUSTOM