De FXE-F Shovelhead van Paul: Those Were The Days…

De Fat Bob van Paul Groeneveld is te zien als een ode aan het roemruchte AMF-tijdperk van Harley-Davidson. Met veel aandacht voor details en door het gebruik veel ‘period-correcte’ onderdelen, is het de Shovelhead geworden die voor veel liefhebbers van die periode herkenbaar zal zijn als de motor zoals ze hem in die jaren wilden bouwen!

Voor Paul, inmiddels al een ‘oudere-jongere’ en instrumentmaker van beroep, is het vanzelfsprekend dat hij met liefde met precisie werkt aan die gouwe-ouwe Shovelheads die in zijn jeugd uitkwamen. Dat is ook duidelijk aan zijn Shovel te zien. Het begon voor hem met deze FXE-F Fat Bob Super Glide, een H-D 125 tweetakter vulde de collectie aan, waarna ook een 2001 FXD volgde. “Ik had begin jaren tachtig een weddenschap met mijn dienstmaat Remco, wie er het eerst een Harley zou rijden.” De weddenschap werd uiteindelijk niet door Paul gewonnen omdat zijn maat, tijdens verlof uit Libanon, een Panhead op de kop wist te tikken. “Ik weet het nog goed, ik zat in Seedorf en via de veldpost werd er een brief bezorgd met daarin een foto van een gechopte ‘58-er.”

1 van 9

MAASKANT

Eenmaal afgezwaaid kon Paul niet wachten om ook een motor te kopen. “Er was in die tijd weinig aanbod en ik heb uiteindelijk zelfs een advertentie achterin het weekblad Motor geplaatst: ‘Te koop gevraagd H-D Super Glide’. Hierop kwam één reactie, van een motorzaak in Asperen, gespecialiseerd in Japanse motoren. Er was een 1980 FXE-F ingeruild.” De motor was ‘bonestock’ en bij de Fa. Maaskant in Rotterdam werden al snel een setje uitlaten en een ander luchtfilter gehaald. Er zouden nog vele ritjes volgen naar de Oudedijk, de weg waaraan Maaskant toen gevestigd was, want er viel nog veel aan de Shovelhead te verbeteren. “Het was trouwens mevrouw Maaskant en hij heette meneer Meier”, weet Paul het zich nog te herinneren. “Ik zie ze nog staan en ook de meeste medewerkers waren al behoorlijk op leeftijd. Na het afrekenen werd je wel min of meer de zaak uitgekeken. De koffiehoek was nog niet uitgevonden en buiten had je nog weleens een praatje met gelijkgestemden.” Lachend vervolgt hij; “Ik stond erbij toen een gozer aankwam met een Suzuki Ram Air tweetakt en in de showroom ongevraagd op een nieuwe Sportster ging zitten. Die werd ter plekke helemaal stijf gescholden! Of een Triumph-rijder die een Harley T-shirt wilde kopen. Daar werd doodleuk tegen gezegd: ‘Ja, kom maar terug als je een Harley hebt.’ Dat waren nog eens tijden! Toen ze eind jaren tachtig gingen stoppen hebben ze nog een paar stellingkasten neergezet. Daar werden regelmatig onderdelen voor de verkoop ingelegd. Ik heb daar nog een nieuwe uitlaat van een 1966 Sportster weggehaald en een linker tankhelft van een Duo Glide. Op een gegeven ogenblik stond ik zelfs met complete Knucklehead koppen in mijn handen. Ik heb ze teruggelegd omdat ik toen dacht; ‘wat moet ik met die ouwe zooi’..!”

Hurricane Polimar: Nikobikes presenteert haar nieuwste meesterwerk

ZELF MAKEN

Paul werkte in die tijd als CNC-draaier bij een bedrijf in Den Haag met een uitgebreide werkplaats. Als een van de eersten reed hij rond met dubbele bougies en single fire, toen nog met dubbele punten. “Ja, het kwam regelmatig voor dat ik daar om half vier uitklokte en lekker mijn gang kon gaan”, vertelt hij. “Niets is er natuurlijk mooier dan zelf onderdelen te maken en te verbeteren. Ik ben toen ook nog met Joop van Amelsvoort uit Delft in zee gegaan en heb daar onder andere mijn cilinderkoppen laten bewerken. Met grotere Chevy uitlaatkleppen en bewerkte uitlaatpoorten, dacht hij zo de temperatuur in de koppen drastisch omlaag te brengen. Helaas niet met het gewenste resultaat. Integendeel zelfs. Joop was toen duidelijk nog niet uit geëxperimenteerd… Sinds het begin was er een Karate beltdrive gemonteerd, netjes met een glasplaat uitgelijnd en met shims uitgevuld. Maar na jaren van trouwe dienst was de belt toch zo versleten dat er een paar tanden onderin de primaire kast lagen.”

BEZIG BLIJVEN

De Shovelhead werd toen even op een zijspoor gezet. Dit mede vanwege de aanschaf van een Plymouth Sport Fury, een bekende Amerikaanse auto, die veel tijd en aandacht opeiste. Na een aantal jaren werd de Plymouth verkocht aan een Duitser en werd de Fat Bob afgemaakt zoals die nu is; Eigenlijk een Slim Bob met die smalle Sportster benzinetank er op, in plaats van de brede 3.5 gallon tanks! “Terugkijkend op 40+ jaren heb ik eigenlijk in plaats van één, meerdere motorfietsen gehad!”, stelt Paul. Met een zolder vol onderdelen als stille getuigen, van apehanger tot dragbar; verschillende voorvorken; tanks; carburateurs, uitlaten… Kortom; ‘the whole shebang’. Tja, dat klinkt wel heel bekend in de oren! Verkopen doet Paul nog niet. “Nee joh, maar het wordt tijd voor een Softail of iets dergelijks erbij. Want ja, je moet toch bezig blijven niet!?”

Tekst: Paul Groeneveld & Onno “Berserk” Wieringa
Fotografie: Onno “Berserk” Wieringa

1 van 5