In December ontstonden bij Frank ‘Inca’ Stienen en zijn vrienden de eerste plannen om naar Punta Bagna 2025 te gaan. Bart was een idioot gaaf blok aan het bouwen in een retegave chopper en zocht eigenlijk nog een plek waar deze goed tot z’n recht zou komen. Deze chopper zou Frank mogen spuiten en zijn plan was al om naar Punta te gaan, om deel te nemen aan de pinstripe wedstrijd aldaar. En dan is 1 + 1 toch echt 2… Frank vertelt!
Na een lange bouw, afstel, paint en opbouwperiode konden we op 2 juli dan eindelijk naar Courchevel in de Franse Alpen. Wat een waanzinnig gave omgeving! Zeker met het weer dat ons deze dagen gegund was. Alle dagen volle bak zon en geen wolkje aan de lucht. Prachtige uitzichten in de bergen, heerlijke temperaturen, fijn volk, wildkamperen, super sfeer… Simpelweg fantastisch!
Op avontuur door Oost-Europa met klassieke Britten #1
DRIE OP EEN RIJ
Bart en Suus waren daar al en we troffen elkaar op de donderdag. Eigenlijk had Bart alleen zijn nieuwste creatie ingeschreven. De chopper met het idioot gave Knuckle/Pan/Shovel blok, highneck en tank met opgelegde vlammen. Maar bij het uitladen zag de organisatie dat er nog twee motoren in de bus stonden. De IronHead van Suus en de andere Pan/Knuckle die Bart als scheurijzer gebruikt. (Stond ook al eens in Bigtwin.) Deze stonden 5 minuten later dus ook op de show. Gewoon drie op een rij. Vet!! Die avond stond een soort van openingsgala op het programma. Gratis bier en snacks in een supermooie ski-lodge. ‘Ach, we zijn d’r nu toch, doen we toch lekker mee.’ Het was ge-wel-dig!
KLAPSTOEL
Op vrijdag begon voor mij de wedstrijd. Iedere artiest kreeg een klapstoel als object om ter plekke te beschilderen in het thema ‘KustomKulture’. Om 9 uur startte de schildertijd en om 18 uur kwam ik erachter dat ik niet helemaal goed had nagedacht hoe de stoel zou uitklappen. Zal de spanning wel zijn geweest… Oftewel, mijn tekening zat ondersteboven op het zitvlak. Even hard op de lip gebeten, enkele woordjes gebruikt waar een Jehova’s getuige wit van weg zou trekken, een lap terpentine gepakt en ruim 6 uur schilderwerk af moeten poetsen. Opnieuw begonnen met het zitvlak. ‘Unfortunately Peanut Fromage…’ ‘s Avonds enkele drankjes gedaan en lekker gaan tukken in de tent.
LEGENDARISCHE SPEECH
Op zaterdag was er eerst een ride-out voor alle deelnemers aan de show. Ruim 20 kilometer door de bergen met ongeveer 1000 meter hoogteverschil. Deze tour eindigde op het vliegveldje van Courchevel waar vette foto’s en killerfilmpjes zijn gemaakt. Wanneer de bike dit niet rijdend haalt, dan mag deze trouwens ook niet meedoen aan de wedstrijd. Barts Frankenstein-creatie haalde het met vlag en wimpel tot groot genoegen van enkele deelnemers, die er toch wel van stonden te kijken dat deze creatie het zo goed deed. Bart heeft hen hier direct getrakteerd op enkele burnouts, driftacties en wat knap stuurwerk waarnaast de acties het stuntteam zelfs verbleekten. Hierna werd Bart dan ook door de overige deelnemers gekroond tot ‘The Wizard’. ’s Middags kreeg Bart ineens te horen dat hij die middag op het podium werd verwacht. Raar, want op zondag zouden pas de prijsuitreikingen zijn. Vanaf dat moment was Bart niet meer te houden van de spanning. Bier werd met bekertje en al naar binnen gewerkt en de shag was niet aan te slepen. Om 18 uur was daar dan ineens een prijsuitreiking. Hier ontving Bart twee prijzen voor ‘Best of Show’, één gekozen door Motorcycle Storehouse en één door The Jekill and Hyde Company. Wat vet! Waar anderen heel cool de prijs ontvingen sprong Bart een gat in lucht en gaf hij de legendarische speech: “I love a Knuckle, a Shovel and a Pan. And I build it because I can!” Echt megagaaf. Suus en ik hebben ons kapot gelachen en waren uiteraard gigantisch trots. Deze avond was om 21 uur het einde van de schildertijd voor mij. Blij met het resultaat, jammer van de verloren tijd. Maar ach, een paar borreltjes later kon ik toch gewoon slapen als een alpenweideklokje.
JURERING
De zondag startte wederom met heerlijk weer. Rond de klok van 9 was het begin van de jurering van de stoelen van de kunstenaars. De jury bestond uit enkele zwaargewichten uit de scene, dus dat was al gaaf. Alle airbrushers en alle pinstripers werden op hun werk beoordeeld. Tijdens de ronde van de jury mochten de deelnemers even een toelichting geven over het gemaakte werk. Bij mij was het een ode aan dit weekend. Op mijn stoel staat een KustomKulture versie van Bart bij zijn bike. Hier is het blok verdwenen wat Bart aan zijn hoofd doet krabben. Een monster op ski’s gaat er met het blok vandoor. Ski’s refereren naar de plek waar Punta gehouden wordt (Courchevel is een bekend skioord). De vlammen moesten erbij van mijn zoontje van 7. In de hoeken van het zitvlak enkele vergulde schoppen-tekens met skulls. Beetje Motörhead idee. Verder zitten in de leuning nog enkele details van het weekend zelf. De jury was erg onder de indruk, zeker toen ze ook nog eens hoorden dat ik het zitvlak twee keer heb moeten doen door m’n eigen stomme schuld.
HELEMAAL TE GEK
Rond de klok van 13 uur was het dan tijd voor de grote prijsuitreiking. Zowel Bart als ik wisten dat we op het podium verwacht zouden worden. Dit resulteerde in heel veel ijsberen en zenuwplasjes. Ons harde werk en het wachten werden beloond en hoe! Ik mocht als eerste aantreden en werd 2e van de stoelencompetitie. Hoe vet!!! Barts bike werd 8e van alle choppers. Hier waren wij allen zeer blij mee aangezien het een internationaal gruwelijk sterk deelnemersveld betrof. En zo eindigde ons avontuur in Courchevel. Punta Bagna 2025 was simpelweg fantastisch. Zeker met de in totaal vier prijzen die we mee naar huis mochten nemen, een bekroning op ons teamwork. Bart en Suus zijn nog even verder gereden en hebben er nog een paar dagen vakantie aan vast geplakt. Ik ben met piepende bandjes naar huis gereden met een dikke smile op m’n gezicht. Al met al: Helemaal te gek!
Tekst en fotografie: Frank ‘Inca’ Stienen
