Infected by Radicalitis

Jarenlang reed Pascal Frisson op de meest exorbitant gecustomizede choppers van België, maar vandaag kiest hij liever voor het comfort van z’n Road Glide CVO. Zijn zoon Nicolas erfde de liefde voor extreme custombikes. De tot ‘El Chicano’ verbouwde Softail Deluxe is zijn eerste project.

Al op zijn 18de kwam Pascal tot het besluit dat een Kawasaki Z900 toch niet zo bekoorlijk was als gedacht. “De film Easy Rider draaide in de bioscoop en dat bracht nogal wat teweeg onder de jongelui. Ook voor mij was het de aanzet om mijn heil te zoeken in de ietwat robuustere, alternatieve chopperscene”, verklaart hij. “Standaard eenheidsworst bezorgt me geen vleugje kippenvel. Zelfbouw motoren met ellenlange voorvorken, rijzige sissy bars en hardtail frames brachten mijn hoofd op hol en niet veel later had ik mijn eigen gecustomizede Yamaha met hoge en langgerekte voorvork. Vervolgens schoof ik een Honda 750 Four met nog straffere vorkhoek onder de reet. Dat was in die periode de Japanner die het vaakst gebruikt werd om extreme choppers uit te smeden.”

RADICALITIS

Van zodra het spaarvarken wat aangedikt was, werd er door Pascal ‘natuurlijk’ overgeschakeld op ‘the real deal’ van Amerikaanse makelij. “Vooral de in Zweedse stijl verbouwde choppers spraken me enorm aan, omdat die steviger en mooier afgewerkt waren”, zegt hij. “In november 1994 haalde ik voor het eerst de Bigtwin pagina’s met een Swedish highneck Shovelhead. Door mijn voorliefde voor keiharde metal muziek noemen mijn vrienden me Pascallica en de memorabele reportage werd gepubliceerd met het opschrift ‘Pascallica heeft radicalitis’. In 2002 kwam de V-Rod op de markt, een revolutionaire samenwerking tussen Harley-Davidson en de Porsche Engineering afdeling. Het futuristische ontwerp, alsook zijn fenomenale koppel en snelheid, had me onmiddellijk in zijn greep. Vanwege de brute power, werd de V-Rod opgevolgd door een gecustomizede Night Rod. Daarmee kwam ik in 2014 terug op de Bigtwin pagina’s terecht. Tussen de twee reportages passeerden zelfs meerdere Harleys de revue, waaronder een FXR en een Nighttrain.” 

SALON ASSORTIMENT

1 van 7

Aan alles komt een eind, ook aan ‘radicalitis’. Door het jarenlange geboender met hardtail frames, inclusief apehanger stuur, zijn de rug en schouders van Pascal serieus gehavend. Ook het staartbeen moest inmiddels geamputeerd worden. Een uurtje motorrijden leverde verschrikkelijk veel pijn op en de drang naar wat extra comfort werd groot. Zo kwam hij met een Ultra Limited noodgedwongen in Harley’s ‘salon assortiment’ terecht. “Achteraf bleek dat voor een custom- en powerfanaat niet de beste keuze te zijn”, geeft hij toe. “Momenteel heb ik een Road Glide CVO die uitgerust is met allerlei hedendaagse snufjes zoals navigatie en muziek. Daarbij is er de indrukwekkende performance van het Screamin’ Eagle motorblok, inclusief Stage 1 kit. De ‘Sharknose’ kuip heeft de denkbeeldige contouren van een haaienkop. De Mako Shark Fade, een kleurstelling die in het zonlicht wisselend overgaat van zwart naar blauw, is ontleend aan de kleuren van de vier meter lange Mako haai. Van deze machine zijn slechts tweehonderd stuks geproduceerd.”

ALS DE BLIKSEM

Pascal is letterlijk verzot op snelheid. “Wat erin zit, moet eruit. Vroeger vocht ik met mijn choppers zwabberend tegen de 180 km/u limiet, wat qua veiligheid niet echt koosjer was. Op een CVO wordt de tellernaald in luttele seconden gladjes naar de 200 indicatie gebliksemd. Een Coyote radar detector komt dan erg goed van pas. Voor nauwe filedoortochten is er een ‘luidkeelse’ air horne geïnstalleerd”, zegt hij proestend. “De Vance & Hines uitlaatbochten monden uit in zes ronddraaiende ‘Tailgunner’ cilinders, gebaseerd op het M61 Vulcan machinegeweer dat gevechtsvliegtuigen gebruiken om 20 mm kogels mee af te vuren. Ze zijn vanuit Amerika zes maanden onderweg geweest en aan de talrijke stickers te zien, door wel 20 douaneafdelingen gecontroleerd of ze niet voor militair gebruik bestemd waren. Bij lage toeren draait er maar één kant en hoe meer gas, hoe sneller de buizen draaien. Via facebook ben ik in contact met overzeese vrienden die me unieke, in Europa niet verkrijgbare onderdelen bezorgen via privépost. Verder zitten er moderne, digitale Dakota meters, strakke Wilbers vering en een via een hendel in te schakelen achteruitversnelling op. Als de bakken geopend worden, word het Harley logo op de grond gereflecteerd via ingebouwde ledlights. De zoektocht naar iets wat iemand anders niet heeft gaat nog steeds verder en stopt eigenlijk nooit.”

1 van 7

EL CHICANO

Zoon Nicolas pikt aan: “Op jonge leeftijd was ik reeds verlekkerd op de Mexican Chicano style. Tot heden heb ik twee winters aan het project gesleuteld en velen verklaarden me bij aanvang gek, omwille van de werkuren en kosten. Een technische opleiding heb ik nooit gevolgd, want schoolbanken waren niet mijn meest favoriete habitat. Ik had een tiental brommers, waarvan er altijd wel eentje bij de politie vaststond omdat hij opgedreven was. Uit noodzaak leer je dan snel bij. Twee jaar gelden vond ik in Friesland de ideale donor voor mijn nieuwste droom. De Softail was, op het hoge Carlini stuur na, nog volledig standaard. Dat extraatje scheelt achteraf in de kosten. De fishtail buizen zijn een must voor de nagestreefde ‘gangster style’. Om met de laag geplaatste uitlaten de grond niet te raken, moet er omzichtig gestuurd worden. Je moet er de ballen voor hebben, want een normaal mens zal er wellicht nooit op rijden. De gemonteerde air-ride kocht ik voor amper € 80,- van een frutselaar die dacht dat hij defect was, terwijl enkel het ventieltje waarlangs de lucht ontsnapt tijdens het neerzakken, verstopt was.”

FRISSON DNA

De Chicano zal volgens Nicolas hoofdzakelijk gebruikt worden voor woon/werk verkeer en wat show verkopen rond de kerktoren. “Voor een toertje naar de Ardennen is hij alleszins niet efficiënt en het klassieke zondagmiddagtripje interesseert me geen fluit. Het bij elkaar zoeken en in elkaar puzzelen van een uniek project bezorgt me meer voldoening. Elk technisch probleem is extra motivatie. Ik heb ondertussen meer gereedschap in mijn garage dan de techniekers op het werk. Tijdens een eenzaam nachtelijk sleutelmoment gaf ik een dusdanige ferme mot op een potsleutel, dat de motor van de heftafel afschoof. Ik heb toen dik een uur onder de machine gelegen, alvorens ik hem steunend op mijn elleboog terug recht kreeg. Na een laagje bordeaux en later een witte primer, heeft een kameraad de machine nu in een klassieke, groenblauwe Volkswagen kleur gespoten. Een vol achterwiel is, net als een verchroomde achterbrug en achterste remklauw, voor een volgende fase. De open fishtail buizen scoren geen bekers op gebied van demping. Het knalt hard, maar voor een gewichtig koppel ben je beter af met een 2-in-1 systeem. Ach, misschien bouw ik hem binnen een aantal jaar wel om tot bagger. Het zit wellicht in het Frisson DNA, maar net zoals mijn vader dat wil, heb ik graag dat mijn motorfiets zo perfect en extreem mogelijk in elkaar steekt.” 

BEKERS EN INTERVIEWS

Papa Pascal sluit filosofisch af: “Ik heb ooit met de breedste achterband gereden, dat was indertijd gewoon een hoekige autoband. Ik scheurde rond met de langste voorvork van de Benelux en heb uitlaatpijpen gehad die tot boven mijn nek uitstaken. Hoe extremer, hoe beter. Dat waren stuk voor stuk motoren waarmee ik op custombike shows in de prijzen viel. In die periode waren extreem gecustomizede motoren schaars. Daardoor werd ik geïnterviewd voor allerlei kranten, motormagazines en zelfs tv-programma’s. Nu ik een dagje ouder geworden ben, is het radicale gedachtegoed ernstig afgezwakt. Met mijn ‘Shark’ heb ik de perfecte combinatie van comfort, power en design onder de billen. Ik doe het liefst korte, op voorhand uitgestippelde routes naar maffe bikerkroegjes en niet te veraf gelegen buitenlandse Harley dealers. Het is nu aan de jongere generatie om de custom- en chopperscene in leven te houden. Met Nicolas en zijn ‘El Chicano’ lijkt deze nobele intentie alvast voortreffelijk geslaagd.”

TECHNISCHE SPECIFICATIES HARLEY-DAVIDSON ROAD GLIDE CVO

TECHNISCHE SPECIFICATIES EL CHICANO