1965. Cassius Clay bewees dat hij inderdaad de grootste bokser aller tijden was toen hij Sonny Liston versloeg in de beroemde rematch. In Watts, een beruchte wijk in Los Angeles, braken ernstige rellen uit. Meer dan 1.000 soldaten van de Amerikaanse National Guard hadden moeite om de orde te herstellen. Malcolm X werd vermoord en Martin Luther King liep zijn beroemde 54 mijl lange Freedom Walk tussen Selma en Montgomery in Alabama. Jane Fonda speelde samen met Lee Marvin de hoofdrol in de western ‘Cat Ballou’ – Marvin won een Oscar, Fonda niet. Amfetamine-‘dieet’-pillen waren gemakkelijk op recept verkrijgbaar. Ideaal voor depressie en vermoeidheid. De oorlog in Vietnam verhevigde. Voor het eind van het jaar waren er 190.000 Amerikaanse soldaten in ‘Nam’, 1.350 van hen keerden terug in een body bag. LSD was dé drug, Flower Power ontwaakte en Harley-Davidson kwam met een nieuw model op de markt: de Electra Glide.
De introductie van de Electra Glide als de opvolger van de Duo Glide in 1965 was groot nieuws, want het was de eerste zware Harley die elektrisch gestart kon worden. Stel je voor: een Harley Big Twin die simpelweg startte met een druk op de knop! Het Panhead-motorblok verschilde niet veel van dat in de Duo Glide en ook het uiterlijk niet. De ‘Electra’ was een fraaie, luxueuze motorfiets, die het begrip ‘comfort’ naar ongekende hoogte bracht. Dat de Electra ruim 34 kg zwaarder was dan zijn voorganger, deed er eigenlijk niet toe. De nieuwe Electra was dat eerste jaar in maar liefst vijf voet- of handgeschakelde uitvoeringen leverbaar.
Historie Harley-Davidson ééncilinders #1: van Silent Grey Fellow tot Peashooter
Van Pan naar Shovel
Aanvankelijk vonden de Harley-diehards het maar niks, die elektrische starter, maar de Electra’s vlogen in Amerika toch al snel als warme broodjes uit de winkel. Al in zijn debuutjaar 1965 werd de oude, vertrouwde Panhead vervangen door de machtige Shovelhead. De Shovelhead was gebaseerd op de Panhead, het grootste verschil zat hem in de nieuwe cilinderkoppen met een veel betere flow. Het carter bleef min of meer gelijk aan dat van de Panhead en het 1207 cc-blok werd later ‘Early Shovel’ genoemd. Gezien de vele wijzigingen wekt het geen verbazing dat het model uit 1967 weinig verschilde van zijn voorganger. Hoewel de Electra een enorme impuls had gegeven in de motorverkopen, was het niet voldoende om de fabriek financieel draaiende te houden. Op 7 januari 1969 werd de H-D Company voor 21 miljoen dollar verkocht aan de American Machine and Foundry Company (AMF).
Late Shovel
De nieuwe onderneming pakte de zaken aanvankelijk behoudend aan, maar dat zou snel veranderen. De 1969-versie van de Electra verschilde nauwelijks van zijn voorganger, maar in 1970 deed de ‘Late Shovel’ zijn intrede. Dit blok wordt ook wel de ‘Shovelhead cone-motor’ genoemd, dankzij de conus waar aan de rechterkant van het motorblok nu de ontsteking schuilging.
De cilinderinhoud bleef voorlopig nog 1200 cc. De laatste civiele 1200 Harley’s waren de FXE 1200 Super Glide en FLH 1200 Electra Glide uit 1980. Voor politiekorpsen zijn hierna nog wel een aantal jaren 1200 Shovelheads gemaakt in hele kleine series. Vanaf 1973 was de kickstarter verleden tijd op de civiele Electra Glides. Gedurende de opvolgende jaren werden diverse veranderingen toegepast, zoals in de carburatie, vanwege de steeds strengere milieueisen. Een van die eisen zou een groot negatief effect krijgen op de Late Shovel. De toegestane hoeveelheid tetra-ethyllood (TEL, een stof die het octaangetal van benzine verhoogt, in de volksmond in relatie tot brandstof ook wel lood genoemd) werd drastisch teruggebracht om al te veel schadelijke uitlaatgasemissies tegen te gaan. Dit had tot gevolg dat de Late Shovel ernstig begon te pingelen. Hierdoor verloor de Late Shovel motorvermogen en liepen de cilinderkoppen te heet, waardoor de koppakkingen het begaven, olielekkage optrad en bouten tussen koppen, cilinders en carter opgerekt werden met nog veel grotere problemen tot gevolg. Harley’s stonden van oudsher nogal rijk afgesteld, waardoor de verbranding wat koeler verliep, wat met name voor de achterste cilinder prettig was. Ook hier kwam noodgedwongen een einde aan door de verscherpte emissie-eisen, waardoor de problemen alleen maar verder groeiden.
Deze problemen werden door Harley te laat onderkend in een periode dat de productie flink groeide. Het gevolg was dat de reputatie van de Late Shovel en Harley in het algemeen in die periode grote schade opliep. Zelfs vandaag de dag zijn er bij sommigen nog twijfels over de kwaliteit van het Late Shovel-blok. Dat is vreemd, want na 45 jaar mag je ervan uitgaan dat de meeste wel gereviseerd zullen zijn, netjes voorzien van zaken zoals bijvoorbeeld geharde klepzittingen, waardoor het rijden op ‘loodvrij’ al lang geen probleem meer is. Voor alle problemen van toen bestaan hedendaagse oplossingen waarmee de Late Shovel perfect uit de voeten kan.
Maar de problemen hadden ook een positieve bijwerking. Het was Harley duidelijk geworden dat de blokken minder vermogen leverden door de verplicht geworden minder rijke afstelling van de carburatie, de lagere klopvastheid (octaangehalte) van de benzine en de steeds verder teruglopende kwaliteit van benzine in die periode. Om het vermogen weer op een acceptabel peil te brengen, besloot Harley om het 1200 cc Late Shovel-blok te vergroten. Daarnaast gingen ze zich oriënteren op de ontwikkeling van een volledig nieuw motorblok. Dit leidde in eerste instantie tot het 80ci/1340cc Late Shovel-blok uit 1978 en in tweede instantie tot het Evolution-motorblok uit 1984.
Maar het leidde ook tot het einde van de FL. Vergeleken met de FLH had dit model een lagere compressie. Dat was gunstig, omdat het blok minder pingelde, maar het motorvermogen stond bij de FL dermate onder druk dat de prestaties van de steeds zwaarder wordende Electra zwaar achterbleven. In 1976 was daarom alleen nog maar de FLH 1200 Electra Glide leverbaar. Voor het eerst was er dat jaar een bijzondere ‘limited edition’-uitvoering leverbaar: de ‘Liberty Edition’, want Amerika bestond dat jaar 200 jaar. In 1977 deed een nieuw model zijn intrede: de FLHS Electra Glide Sport. Het was een gelimiteerde ‘one year only’-versie van de vertrouwde FLH. Het jaar 1978 bracht opnieuw een bijzondere uitvoering: de FLH 1200 Anniversary, vanwege het 75-jarig bestaan van Harley-Davidson.
FLH 80 (1340cc)
In 1978 kwam er een nieuwe versie van de Late Shovel, de 80ci/1340cc. Het nieuwe blok zat in de FLH van 1978, waarbij aluminium gietwielen als optie leverbaar waren. In 1979 kwam de Electra Glide FLHC Classic. De Classic was een FLH met standaard een topkoffer, aluminium gietwielen en een op het frame gemonteerd zadel. In 1980 was het gedaan met het alleenrecht van de Electra Glide als groottoerist. De FLT Tour Glide werd geïntroduceerd en was tevens de eerste van een aantal andere modellen die later de Touring-familie van Harley zouden vormen. Het frame van de Tour Glide was volledig nieuw en het motorblok was in rubbers opgehangen om vibraties zoveel mogelijk te beperken. Ook de vijfversnellingsbak was nieuw.
Belt Drive
Op 16 juni 1981 werd Harley-Davidson weer een zelfstandige onderneming! In datzelfde jaar kregen de 1340-modellen de nieuwe elektronische V-Fire II-ontsteking en verdween de 1200 Electra uit het programma. Nieuw was de FLH Heritage Electra Glide. Een retro-model met leren tassen, afgeveerd zadel, windscherm, valbeugels en een heel klassiek ‘Olive Drab/Orange’-kleurenschema. In 1982 kregen alle 80ci H-D’s nieuwe kleppen en klepveren en werd de FLHS Electra Glide Sport geïntroduceerd. Een wat kaler ‘back to the basics’-model dat tot en met 1984 in productie bleef. In 1983 werden alle FLH Electra’s voorzien van een nieuw ontwikkelde Belt Drive. De getande riem verving hiermee de vertrouwde achterketting. Nieuw dat jaar zijn de FLHT- en FLHTC-modellen.
EVO
In 1984 doet het Evolution-motorblok, ontwikkeld door Porsche, zijn intrede. Het nieuwe motorblok was lichter, krachtiger, beter oliedicht en vereiste minder onderhoud. Ook liep het blok minder heet dan de Shovelhead. Harley-diehards moesten aanvankelijk niets van dit nieuwe motorblok hebben, net als van de startmotor in 1965. ‘See no Evo, hear no Evo’, want ‘No Evo!’ was hun motto. Voorlopig was de FLHTC Classic Electra Glide de eerste Electra die het nieuwe Evo-motorblok kreeg. De versnellingsbak was nog steeds de vertrouwde vierbak, maar kreeg wel een nieuwe diafragmakoppeling. Het model had verder luchtvering, een antiduikvoorvork, een kettingkast, 16-spaaks gietwielen en nog wat andere kleinere zaken. De nieuwe koppeling deed halverwege het jaar ook zijn intrede op de overige Electra’s. Nieuw was de FLHX, de Last Edition Shovelhead Electra Glide. Hij was leverbaar in zwart of wit, met gouden banen en rode biezen. ‘Full touring equipment’ was standaard, net als de spaakwielen. In 1985 kregen alle Electra-modellen het Evo-motorblok en de nieuwe 5-bak. De FLHTC kreeg als laatste ook Belt Drive.
Road King
In 1986 introduceerde Harley een tweetal nieuwe versies van de Electra: de FLHTC Special Anniversary Edition en de FLHTC Liberty Edition, herkenbaar aan de ‘Lady Liberty-graphics’ op de tank en het voorspatbord. In 1987 keerde de FLHS Electra Glide Sport terug in het programma. Een jaar later bestond Harley-Davidson 85 jaar. Reden om de FLHTC op de markt te brengen met ‘85th Anniversary Graphics’. In 1993 bestond Harley negentig jaar en alle jubileummodellen kregen een stemmige, zilverantracietkleurige kleurstelling, 90th Anniversary Graphics en ‘serialized nameplates’.
In 1994 stond er eindelijk weer eens een nieuw model op het programma, de FLHR Road King, die de Electra Glide Sport verving. De Road King was gebaseerd op de FLHTS, maar met een afneembaar windscherm en andere klassiek aandoende onderdelen. Het motorblok werd in zwarte krimplak gespoten en geaccentueerd met veel chromen onderdelen. De heel fraai afgewerkte nacelle (koplamphuis) gaf de Road King een klassieke uitstraling. Het model werd direct een groot succes. Zijn interne motorische wijzigingen werden doorgevoerd op de overige Touring-modellen. Een jaar later werd de FLHT Electra Glide Standard geïntroduceerd, een nieuwe opstapper gebaseerd op de FLHTC Electra Glide Classic.
30 Jaar Electra Glide
In 1995 was het 30 jaar geleden dat de Electra Glide geïntroduceerd werd. In verband daarmee bracht Harley een bijzondere Ultra Classic op de markt, de FLHTCUI, met brandstofinjectie en 30th Anniversary Graphics. Brandstofinjectie was het nieuwe hot item voor de Touring-modellen van 1996. Met uitzondering van de Standard zijn alle modellen nu als extra met brandstofinjectie leverbaar. De ingespoten modellen kregen de letter ‘I’ achter hun naam en de Tour Glide ging uit productie. In 1997 kregen de Electra’s nieuwe frames. De zithoogte werd verlaagd naar 692 mm, mede dankzij het nieuwe zadel. In 1998 vierde de fabriek haar 95-jarig bestaan. De nieuwe FLTR en de FLTRI Road Glide werden geïntroduceerd. Hoewel de Road Glide met zijn op het frame gemonteerde kuip en dubbele koplampen leek op de Tour Glide, was het een flink vernieuwd model. De kuip was aerodynamischer en de motor zag er sportiever uit, mede dankzij het nieuwe, verlaagde zadel en het ontbreken van een topkoffer. De jubileumuitvoeringen van de Electra Glide Classic, Ultra Classic, Road Glide en Road King Classic hadden two-tone kleuren met 95th Anniversary Graphics. De Road King Classic was nieuw voor dat jaar. Het verschil met de standaard Road King zat hem vooral in de spaakwielen, de leren zijtassen, de whitewall-banden en het feit dat hij alleen in een injectie-uitvoering leverbaar was. De standaard Road King was, net zoals de Electra Glide Standard, alleen leverbaar met carburateur.
Twin Cam 88
In het najaar van 1998 had Harley opnieuw groot nieuws. Het nieuwe 1450 cc (88ci) metende Twin Cam 88-motorblok werd geïntroduceerd. Het was een volledig nieuw motorblok dat zijn naam ontleende aan zijn dubbele nokkenassen. Het was nog steeds een luchtgekoelde langeslagmotor met twee kleppen per cilinder, maar bijna alles was nieuw. Alle 1999-Touring- en Dyna-modellen kregen het nieuwe Twin Cam-motorblok. Het Evolution-motorblok was voorgoed verleden tijd voor deze modellenreeks. Het rijwielgedeelte werd flink aangepast om het nieuwe blok een plaats te geven en werd een stuk stijver. Noemenswaardig zijn de jubileummodellen van 2003. Dat jaar bestond Harley 100 jaar. De fabriek pakte flink uit met een mooi gala aan jubileummodellen, allen in een fraai zwart/zilverkleurenschema met stijlvolle ‘100 years’-accenten en natuurlijk 100th Anniversary Graphics. In 2002 stonden ook de ‘Custom Vehicle Operations’ (CVO)-modellen in de catalogus. Ze waren voorzien van een machtig Big Bore 1550cc/95ci Stage II-motorblok en stuk voor stuk voorzien van speciaal spuitwerk en de meest fraaie H-D-accessoires. In Nederland was destijds de CVO Screamin’ Eagle Road King leverbaar. De Road King en de Standard waren vanaf 2004 alleen nog maar met injectie leverbaar. In 2005 kwam de CVO Electra Glide op de markt. Leverbaar in drie kleuren en voorzien van een stroker Twin Cam met een inhoud van maar liefst 103ci/1690 cc! In 2006 introduceerde Harley het nieuwe Twin Cam 96-motorblok met een cilinderinhoud van 96ci, oftewel 1584 cc, en dreef de geheel nieuwe ‘Cruise Drive’-6-versnellingsbak aan. Naast de 96ci-versie bouwde Harley ook een 103ci/1690cc-blok dat vanaf 2006 op een aantal politie- en CVO-modellen zat en zelfs een 110ci/1800cc, ook bedoeld voor de CVO-modellen.
Historie Indian Motorcycle: Indian Summer
Nieuw frame
Nieuw in 2006 was de FLHX Street Glide, een fraai gestripte versie van de Electra Glide die vooral herkenbaar was aan het verlaagde ruitje van de batwing-kuip, het ontbreken van een topkoffer en de verlaagde achterkant. Aanvankelijk was de FLHX alleen leverbaar met de Twin Cam 88 en 5-versnellingsbak, maar in 2007 vonden het Twin Cam 96-motorblok en de 6-bak ook een plaatsje op de Street Glide. De Street Glide was fraai afgewerkt en had veel mooie details. Het werd heel snel het bestverkopende Touring-model en is dat nog steeds.
In 2008 kwamen er opnieuw een aantal ‘limited edition’-jubileummodellen uit, Harley bestond immers alweer 105 jaar! Het waren de ‘105th Anniversary’ FLHTCU Ultra Classic Electra Glide, de FLHRC Road King Classic, de FLTR Road Glide en de FLHX Street Glide. Een jaar later kregen de Touring-modellen een volledig nieuw ontworpen rijwielgedeelte. Het frame, de achterbrug en de ophanging daarvan in het hoofdframe, werden volledig vernieuwd. Brembo-remklauwen werden vanaf nu standaard voor en achter, net zoals 17”-wielen, met uitzondering van de Road King Classic. Voor de Nederlandse en Belgische markt waren de Electra’s alleen met ABS leverbaar. Opvallend waren ook de grotere zijkoffers en de nieuwe, grotere brandstoftank. In 2009 speelde Harley met haar (hou je vast) FLHTCUTG Tri Glide Ultra Classic eindelijk in op de trike-markt. Het was de eerste H-D-trike sinds de beroemde Servi-Car die in 1973 uit productie ging.
Ultra Limited
In 2010 kwam een nieuwe versie van de Electra op de markt, de FLHTK Ultra Limited. Feitelijk een Ultra die nog iets meer aangekleed was, maar wel met een 103ci/1690cc-motorblok. Ook de 28-spaaks alu-gietwielen waren nieuw. De Limited was leverbaar in drie two-tone kleurencombinaties. Ook nieuw was de FLTRX Road Glide Custom. Een licht gecustomizede uitvoering van de reguliere Road Glide met 18”-voorwiel, 2-in-1 uitlaat en vernieuwde achterlichtpartij. Hiermee speelde Harley in op de steeds populairder wordende baggertrend. Ook de reguliere Road Glide-fan werd niet vergeten, getuige de FLTRU Road Glide Ultra die in 2011 leverbaar werd. In 2012 kregen alle Touring-modellen het 103ci/1690cc-motorblok met een oliekoeler.
Project Rushmore motorfiets 2013.
Project Rushmore
In augustus 2013 werd het Project Rushmore door Harley gelanceerd, een updateprogramma dat Harley samen met haar klanten initieerde. Net zoals medio jaren ’70 speelden de steeds strengere milieueisen een rol, waardoor warmteproblemen in het blok weer een rol konden gaan spelen. Dit was de reden waarom Harley als onderdeel van dit project ‘Twin Cooling’ ontwikkelde. Een mengsel van water en ethyleenglycol werd langs passages in de cilinderkop ter hoogte van de uitlaatklepzittingen geleid. Dat is immers het deel van de cilinderkop dat de meeste hitte te verduren krijgt. In de lowers van de stroomlijn van de Touring-modellen werd de vloeistof weer netjes door de rijwind afgekoeld. Door deze Twin Cooling was een volledig vloeistofgekoeld motorblok niet nodig en kon het klassieke uiterlijk van het blok gehandhaafd blijven. Vloeistofkoeling is overigens veel effectiever dan luchtkoeling. Dat heeft te maken met de dichtheid van de vloeistof vergeleken met die van lucht. Het koelmengsel dat Harley gebruikte heeft een dichtheid die 830 keer groter is dan die van lucht, waardoor de warmteopname ook vele honderden malen groter is. De Twin Cam Electra’s zouden in de jaren die volgden profiteren van de Rushmore-updates, waaronder ook framemodificaties vielen.
In 2014 werd de modellenlijn flink vernieuwd, maar ook ingeperkt. Alleen de Road King, Ultra Classic Electra Glide, Electra Glide Ultra Limited, Street Glide en de Street Glide Special bleven leverbaar, de Road Glide-modellen waren uit het programma verdwenen. Dat jaar werd Twin Cooling ingevoerd op de Electra Glide Ultra Limited, de Ultra Classic en de Tri Glide Ultra. De CVO Limited kreeg het 110ci/1800cc Screamin’ Eagle Twin-Cooled Twin Cam 110-motorblok. De motoren waren qua ontwerp flink opgefrist en naast Twin Cooling werden een aantal zinnige wijzigingen doorgevoerd. Het motorblok kreeg een nieuwe inlaatnokkenas en een andere airbox om de flow te verbeteren. Indrukwekkend waren de nieuwe infotainmentmogelijkheden en zinnig was het nieuwe Reflex ABS-remsysteem. Een nieuwe 49 mm-voorvork deed zijn intrede, samen met stijvere kroonplaten en grotere balhoofdlagers.
In 2015 keerde de Road Glide weer terug in het programma. Naast een uitgebreid infotainmentsysteem kreeg hij een meer aerodynamische, vaste ‘shark nose’-kuip met twee lampen. Hij was leverbaar als standaard Road Glide en Road Glide Special, beiden met het 103ci/1690cc Twin-Cooled-motorblok. Ook nieuw waren de Electra Glide Ultra Classic Low en de Electra Glide Ultra Limited Low. Beide modellen zijn aangepaste uitvoeringen van de reguliere modellen, maar verlaagd en ergonomisch aangepast zodat ook rijders vanaf een lengte van 1,65 m comfortabel en ‘in control’ kunnen rijden dankzij de zithoogte van slechts 650 mm.
In 2016 kwam de Road Glide Ultra weer terug op de markt. Met een vernieuwde styling die ook een betere aerodynamica van de stroomlijn tot gevolg had. De rijder zat beter uit de wind en het motorblok ontving meer koeling. Ook de Road Glide Ultra profiteerde van Project Rushmore en werd uitgevoerd met het Twin-Cooled Twin Cam 103ci/1690cc-motorblok.
Milwaukee-Eight
In 2017 was het grote nieuws op de Electra, Road King, Road Glide en Street Glide-modellen de introductie van het 107ci/1750cc Milwaukee-Eight V-twin-motorblok. De naam was gebaseerd op de thuishaven van Harley, de stad Milwaukee in de Amerikaanse staat Wisconsin, en de acht kleppen die samen in de twee verbrandingskamers terug te vinden waren. De CVO Limited en de CVO Street Glide kregen de 114ci/1870cc-versie van het Milwaukee-Eight-motorblok. De vierklepskoppen verbeterden de gasstroming van het in- en uitlaattraject met maar liefst 50%, waardoor het blok thermisch nog gezonder werd omdat het minder hitte ontwikkelde. Het koppel steeg met 10% vergeleken met het Twin Cam-motorblok. Opnieuw werd veel aandacht gegeven aan de koeling van de koppen. De koelvloeistof werd door een hartvormige passage geleid tussen de twee uitlaatkleppen in. Bij een vierklepper is dit het warmste deel van de cilinderkop. Het nieuwe blok werd ook stiller door minder draaiende delen. Zo is er bijvoorbeeld maar één nokkenas in het blok terug te vinden. Een nieuwe contra-roterende balansas dempte maar liefst 75% van alle trillingen.
In 2018 werden de Street Glide Special en de Road Glide Special leverbaar. Door hun nieuwe, langere zijkoffers en zwarte in plaats van chromen accenten zagen ze er wat langer en lager uit dan de reguliere Street Glide- en Road Glide-modellen. Ook nieuw waren een drietal CVO-modellen, de Limited, Road Glide en Street Glide. Ze werden aangedreven door een 117ci/1920cc Milwaukee-Eight-motorblok. De V-Rod en de Dyna-modellen gingen dat jaar uit productie.
In 2019 kende de Touring-range elf modellen. De Electra Glide Standard was nieuw. Het was een echt basismodel, door Harley een ‘dressed down dresser’ genoemd en voorzien van het Milwaukee-Eight 107ci/1750cc-motorblok. Naast een aantal detailwijzigingen en de toevoeging van een uitgebreid ‘infotainment’-display op het dashboard kregen meerdere modellen het 114ci/1870cc Milwaukee-Eight-motorblok dat voorheen op een aantal CVO-modellen gebruikt werd. De CVO-modellen van 2019 hadden het 117ci/1920cc-motorblok.
Het grootste nieuws van 2020 was natuurlijk het nieuwe Screamin’ Eagle Milwaukee-Eight 131ci/2147cc-motorblok. In een aantal landen is dit een ‘poweroptie’ op nieuwe modellen en het past in alle Touring-modellen die vanaf 2017 af fabriek met een Milwaukee-Eight-motorblok afgeleverd werden. De Electra Glide Ultra Classic is niet langer leverbaar. Met de komst van de nieuwe CEO Jochen Zeitz vindt een ‘back to basics’-herstructurering van het bedrijf plaats die tot en met 2025 zijn uitvoering kreeg en het modelprogramma met 30% deed inkrimpen.
Door de introductie van de Pan America en de Sportster S was het even stil rond de Touring-modellen. In 2022 werd dat weer goedgemaakt met de Road Glide ST en Street Glide ST. Beide modellen werden aangedreven door het Milwaukee-Eight 117ci/1920cc-motorblok en hadden een aangepaste black-out-styling. In 2023 bestond Harley-Davidson 120 jaar en kwam er weer een indrukwekkende variëteit aan gelimiteerde 120th Anniversary-modellen op de markt in een stemmig rood/zwart-kleurenschema. De 120th-line-up werd aangevoerd door de machtige CVO Road Glide Limited Anniversary. Een prachtig model was de Electra Glide Highway King, een echt retro-model dat erg veel leek op de FLH Electra Glide uit 1968. Compleet met spaakvelgen, whitewallbanden, een two-tone windscherm, geveerd zadel en de kleurstellingen van toen. De CVO-modellen kregen een update qua elektronica, vering en styling. Hier zouden ook de 2024 Street Glide- en Road Glide-modellen van profiteren. Maar het grote nieuws voor 2024 was de komst van het 121ci/1982cc Milwaukee-Eight-motorblok met variabele kleptiming. Het blok was terug te vinden op de exclusieve CVO-modellen van 2024.
Dit jaar was de introductie van de CVO Road Glide RR de grote klapper. Het is de krachtigste productiefiets die Harley-Davidson ooit geproduceerd heeft. Het 131ci/2147cc Milwaukee-Eight-motorblok levert 153 pk. Er worden slechts 131 van deze ‘King of the Baggers’-straatversies gebouwd. Ook de Street Glide Ultra was nieuw, een volledig aangeklede versie van het basismodel. Tot zover de levensloop van de Electra Glide c.q. de Touring-modellen, die in de zestig jaar van hun bestaan zijn uitgegroeid tot ware iconen in de motorwereld.
Met dank aan: Harley-Davidson, Gerard van den Akker, Willie G. Davidson
