Op 7 juli a.s. hoopt de Amerikaanse Gloria Struck 100 jaar oud te worden. Bij leven en welzijn is ze daarmee één van de weinigen die op die leeftijd nog steeds actief motor rijdt! Gloria is haar hele leven al verbonden met de wereld van motorfietsen. Dat begon letterlijk bij haar geboorte, want ze kwam in 1925 ter wereld in de motorzaak van haar ouders. Gloria’s ouders Ernest en Pierina Tramontin waren Excelsior-Henderson dealer in Clifton, een stadje in de staat New Jersey.
Gloria had geen gelukkige jeugd. Haar vader werd op zijn Indian aangereden door een automobilist toen Gloria drie jaar oud was. Hij verbrijzelde zijn rechterbeen en overleed niet lang daarna aan koudvuur. Met hulp van haar oom hield haar moeder de zaak maar net draaiende, de Beurskrach en de daarop volgende depressie zorgde ervoor dat Gloria en haar 5 jaar oudere broer Arthur in grote armoede opgroeiden en soms dagenlang niets te eten hadden. Op haar dertiende ging de verlegen Gloria full time in de zaak werken. Ze hield de administratie bij en zorgde ervoor dat rekeningen op tijd betaald werden. Haar moeder vroeg haar om dat te doen onder het mom van ‘niemand zegt nee tegen een kind’. Haar broer Arthur werkte toen al als monteur in de zaak dat inmiddels het Indian dealerschap verworven had. Arthur racete in zijn vrije tijd en deed ook motorstunts, waarmee hij wat extra geld verdiende. Toen Amerika betrokken raakte bij de Tweede Wereldoorlog ging Arthur bij Indian werken. Hij hielp mee aan de ontwikkeling van de fameuze militaire Indian 841. Dit was een cardan aangedreven 750 cc V-twin die dwars in het frame geplaatst was, vergelijkbaar met het huidige Moto Guzzi V-twin concept.
Moto Guzzi roadtrip van vader en zoon naar Mandello del Lario
EERSTE METERS
Arthur leerde Gloria motorrijden toen ze 16 was. Hij had al lang bij Gloria aangedrongen dat ze het eens moest proberen, maar tot op dat moment wilde ze het echt niet. Haar eerste meters maakte ze in een weiland op een 750 cc Indian Scout uit 1931, maar de variëteit aan merken en modellen waar ze mee reed zou snel toenemen toen ze ook proefritten ging maken met gerepareerde motoren van klanten. Haar eerste eigen motorfiets was, op aanraden van Arthur, een Indian 841. Het was een van de motoren die na de Tweede Wereldoorlog bij Indian achtergebleven waren en vervolgens door de fabriek afgedankt werden. Een paar jaar later kocht ze een blauwe 750 cc Indian Scout uit 1941, de grootste trots van haar leven. Met die motor maakte Gloria in 1950 haar eerste langere reis. Dat was een trip van 2.900 km door een deel van Canada. De Indian Scout zou haar favoriete motor ooit worden en dat in een tijd dat hun motorzaak inmiddels exclusief Harley dealer geworden was. De reis naar Canada smaakte naar meer en talloze lange reizen zouden volgen. In 1947 nam Arthur de motorzaak van zijn moeder over. Een paar jaar later kreeg Gloria haar eerste motorongeluk. Met haar 1200 cc Indian Chief klapte ze op een auto van een automobilist die plots voor haar op de weg besloot om te draaien. De Chief was total-loss en Gloria, die destijds geen helm droeg, had flinke hoofdwonden opgelopen. In de 83 jaar dat Gloria motor rijdt, heeft ze alle Amerikaanse staten per motor bezocht en maakte ze ook lange rondreizen in Canada en Europa, zelfs toen ze al diep in de 70 was. De laatste 10 jaar wordt ze regelmatig begeleid door haar dochter Lori Struck DeSilva, die ook fanatiek motorrijdster is.
MOTOR MAIDS OF AMERICA
In 1946 werd Gloria lid van de beroemde Amerikaanse ‘Motor Maids of America’ motorclub. Begin 1930-er jaren ontstond bij Harley-rijdster Linda Dugeau het idee om een motorclub voor vrouwen op te richten. Jarenlang bleef ze met dit idee rondlopen tot ze in 1937 Dot Robinson leerde kennen, een kind van Australische migranten en eveneens fanatiek Harley-rijdster. Gezamenlijk besloten ze om actie te ondernemen. Ze schreven brieven naar motordealers, clubs die onderdeel waren van de AMA (American Motorcycle Association), vrienden en kennissen om het idee te promoten met als doel om vrouwen te vinden die hun wilden helpen om een organisatie op te richten die gericht was op vrouwelijke motorrijders. In 1940 leidde dit tot de oprichting van de Motor Maids met 51 leden. In 1941 trad de club toe tot de AMA. De club groeide snel en werd regelmatig uitgenodigd door organisatoren van allerhande motorevenementen om deel te nemen aan parades. De dames vielen namelijk nogal op door hun opvallende, roze, clubkleding met witte handschoenen. Deze handschoenen leidden ook tot hun eerste bijnaam: ‘Ladies of the White Gloves’. In 1944 wijzigde de kleur van de kleding naar ‘royal’ blauw en zilvergrijs. Daarnaast kende de club strenge regels. Zo moest je aan zoveel mogelijk evenementen deelnemen en daar altijd met de motor zelf naar toe rijden. Die motor moest je zelf in eigendom hebben. Later werd dit wat versoepeld, de motor mocht ook van een gezinslid zijn. De Motor Maids waren stuk voor stuk fanatieke motorrijdsters, die lange afstanden niet schuwden en vaak ook goed konden sleutelen. De club is inmiddels uitgegroeid tot ruim 1200 leden en actief in bijna alle Amerikaanse staten en Canadese provincies. Gloria is nog steeds fanatiek lid van de Motor Maids, net zoals haar dochter en kleindochter.
INSPIRATIE
Gloria trouwde in 1954 en kreeg twee kinderen. Ze is nu 99 jaar en ze rijdt in de zomermaanden vrijwel dagelijks met haar Harley-Davidson Heritage Softail uit 2004 en dat wil ze blijven doen zolang ze leeft. Gloria is voor velen een inspiratie, want het is toch wel een droom: Je leven lang motorrijden en dat blijven doen, ook al ben je 100 jaar oud!
Illustraties: Archief A. Herl & Struck familie-archief
