Zero Type 5: verfijnd kunstwerk door Zero Engineering

Op de heftafels van Harley West-Flanders zijn opmerkelijke ‘speciallekes’ bijlange geen uitzondering meer. Ook de opmerkelijke Zero Engineering machine van Laurent Boudewyn wordt er regelmatig verwent met een opknapbeurtje.

De eigenaar van de exclusieve motor is van Noord-Franse origine en helaas niet beschikbaar voor een interview. Dat is gelukkig geen onoverkomelijk probleem, want Nico Naeye, die bij de West-Vlaamse Harleydealer bijzonder vaardig is in customizen van en sleutelen aan oude machines, geeft met genoegen een woordje uitleg over deze opmerkelijke custom. De bij Zero Engineering gebouwde machine behoort namelijk tot één van zijn meest favoriete motoren.

GS MILITAIRY: RON STORT ZICH OP CUSTOM-PROJECT

COMMOTIE OP ZATERDAG

Nico vertelt: “Laurent is nogal verzot op afwijkend spul en vroeger reed hij met een opvallend verbouwde V-Rod Muscle. Hij is al een 15-tal jaren klant bij ons. Onder ons cliënteel bevinden zich veel bikers die op zaterdagmiddag langskomen voor de gezelligheid en een drankje in de bar van ons chapter. Zo ontstond er op zekere dag nogal wat commotie in de showroom over een motor op de parking. Nadat ik was aangemoedigd om eens te gaan kijken, viel ik bijna letterlijk om van verbazing. Het betrof warempel een rasechte, door Shinya Kimura gebouwde Zero H-D waar ik reeds decennialang fan van was. Laurent is echter een kerel die regelmatig eens van wat afwisseling houdt en graag correcties uitvoert. Verdere customizing liet dus niet lang op zich wachten. De kleppendeksels, derby- en camcover werden, net als de primaire kast verchroomd. Na afloop kreeg die laatste toch alweer zijn zwarte laklaagje terug”, gniffelt de techneut. Ondertussen zijn er ook een aantal onderdelen verkoperd, wat fraai contrasteert met de zwarte kleur. Het rechte stuur met aparte risers, bleek niet zo lekker te zitten. Momenteel zit er een iets meer gebogen stuur op, conform de oude stijl. Het is een origineel Zero accessoire, waardoor er geen afbreuk gedaan werd op het oorspronkelijke concept. Voor het Motogadget snelheidsmetertje werd een discreet plaatsje aan de zijkant bedacht, tussen de benzinetank en het balhoofd. Het oliedrukmetertje is dichtbij het luchtfilter geplaatst.

1 van 6

WANSTALTIG SCHOON  

Het tamelijk korte, ‘zwevende’ voorspatbord is een door Laurent zelf gemonteerd Zero accessoire. “Gelukkig heeft ieder zijn eigen oordeel, maar volgens mij is het zodanig lelijk, dat het crimineel mooi is”, lacht Nico. “Ook de achterkant moest een beetje ‘opgekuist’ worden, want de nummerplaat stond tezamen met de knipperlichten, vrij schreeuwerig bovenop het achterspatbord gemonteerd”, stelt hij. “De nummerplaathouder werd naar de zijkant verplaatst en de pinkers zitten nu opzij van het frame. Zodoende is het spatbord enkel nog voorzien van een eenvoudige, klassieke beugel. Vooraan zitten de richtingaanwijzers erg laag, net voor de forward controls. Wettelijk zitten ze te laag, maar omdat het leds zijn is de signalering zeer fel en duidelijk. Interessant en heel fraai, maar vanwege de keuring moesten we toch rekening houden met bepaalde gereglementeerde dimensies. Het bracht bovendien nogal wat werk teweeg aan de elektrische bekabeling. Om regelmatig terugkerende narigheid met de bougies te vermijden is de S&S carburateur vervangen door een probleemloze standaard cv-carburateur, gecombineerd met een Cult-Werk luchtfilter. Met de dorstige S&S liep het verbruik overigens op tot 1 op 11. Dat is behoorlijk angstwekkend met een benzinetankje van nauwelijks 7 liter. Met het huidige verbruik van 1 op 18, kan hij zelfs 100 kilometer rijden en voor noodgevallen is er een reservoir met 1 litertje extra brandstof aan boord. De machine wordt gestart met een elektrische starter of met de optionele kickstarter.”

BEST OF THE BEST

Om het even waar je de Zero stationeert, onmiddellijk wordt hij geflankeerd door een drom nieuwsgierigen die zich afvragen wat voor creatie er kwam aangedonderd. Officieel werd de machine met ongeveer 2.000 km op de teller gekocht bij een verdeler in Frankrijk. Middels wat kerktorentoertjes is dat inmiddels opgelopen tot 8.000 km. Vanzelfsprekend heeft de custombike nog geen spatje regen gevangen. Diverse covers dragen de signatuur van de ontwerper. Het lijkt op een dubbele R, maar stelt in feite een gestileerde Z voor, het Japanse Zero-logo. De derbycover en luchtfilter zijn bij Radical Customz van een zwarte laklaag voorzien. “De behoorlijk lange uitlaat is lichtjes ingekort en ingezwachteld met koperkleurige heatwrap, die de eigenaar zelf aangebracht heeft”, verklapt Nico. “Het verkleurt niet, verstevigt de oldskool look en sluit mooi aan op de verschillende koperen accessoires. Wellicht zijn daar heel wat uurtjes aan gespendeerd, want de overlapping is perfect egaal. Het geluid is niet oprecht asociaal, maar kan best omschreven worden als ‘duidelijk hoorbaar’.

Laurent is een fanatiek liefhebber van een beetje variatie tussendoor. De vraag wat er nog kan verbeterd worden, is ondertussen een vast onderdeel van de obsessie of hobby geworden. Zo werd een bijna nieuwe ketting onherroepelijk vervangen door een statiger, koperkleurig exemplaar. Een lastige klant is het niet, je weet automatisch dat hij het beste van het beste verkiest, punt!”

1 van 15

KARAKTERHONK

Als basis kreeg de Zero het oerdegelijke Evo-motorblok, die van Kimura-san de benaming ‘Type 5’ meekreeg. Het Europees goedgekeurde Gooseneck frame ziet er alledaags klassiek uit, maar eigenlijk is het een compleet nieuw ontworpen frame uit hoogwaardig staal. Voor een zo hoog mogelijke stijfheid is het opgebouwd uit verschillende diktes. Het solozadel bevindt zich op slechts 66 cm van het asfalt. De spiraalveren onder het flinterdunne zadeltje staan, tezamen met de dikke ballonbanden in voor het luttele, primitieve veercomfort. Elke te snel genomen verkeersdrempel betekent een regelrechte helletocht voor je rug. Gezwind je kameraden volgen op een doordeweeks tripje zit er gegarandeerd niet in. Laurent vertoeft ondertussen in de categorie der 55-60-jarigen en voor de intensievere toertjes heeft hij een Softail Slim uit 2017 ter beschikking.

De voorvork staat onder een dusdanig bizarre hoek, dat je gaat twijfelen hoe de geometrie ooit kan werken. Desondanks kan er weldegelijk aangenaam mee gereden worden. Maar dageljks heen en weer naar Brussel kachelen zit er evenwel niet in. Dat is ook de doelstelling niet. Het is in de eerste plaats een oogstrelend, handgemaakt kunstwerk en een onwaarschijnlijk coole machine voor op de straat.

Foto’s: Patrick De Muynck