Barney’s broer had vroeger een trike en nadat hij er een keer op had gereden, wist Barney hoe leuk die driewielers konden zijn. Als fervent motorrijder had hij zichzelf beloofd dat hij er ooit ook een zou bezitten. De directe aanleiding om later weer aan een trike te gaan denken was geen fijne, maar het komt goed!
Enkele jaren na die eerste meters op de trike van zijn broer heeft Barney al veel verschillende motoren gehad. Hij bezit er nu nog steeds een paar, waaronder een hele mooie Triumph custom. Nadat bij de diagnose prostaatkanker bij hem werd gesteld vreesde hij dat, als hij het al zou overleven, hij niet meer in staat zou zijn om motor te rijden. Daarom begon hij erover na te denken om een trike te laten bouwen.
ED ROTH STIJL
Gelukkig werd de prostaatkanker vroeg genoeg ontdekt om behandelbaar te zijn en is Barney inmiddels weer helemaal gezond. Maar het idee om een trike te gaan rijden was blijven hangen, dus ging hij op zoek naar een tweedehands exemplaar. Uiteindelijk vond hij er een, maar het leek op een Yamaha XS 1100 met de achteras van een auto en dat was het natuurlijk gewoon ook. Wat hij eigenlijk wilde was een Ed Roth-stijl trike met zo’n fameuze C-cab, die in de jaren ’70 populair werd. (Voor wie nu helemaal geen beeld heeft bij een C-cab. Het apparaat dat hij had gekocht was dus verre van dat, dus besloot hij, samen met zijn vriend Tony Taysom, het geval volledig uit elkaar te halen en volledig om te bouwen. Het enige dat overbleef was het luchtgekoelde vier-in-lijn motorblok en het logboek. Al het andere ging letterlijk de afvalbak in.
SPRINGER
De vrienden begonnen vervolgens met het herbouwen van de driewieler en dat was een proces dat in totaal ruim twee jaar in beslag zou gaan nemen. Eerst werd het blok in een frame-mal gezet, waarna de wielen werden aangeschaft en losjes op hun plaats werden bevestigd, zodat ze als bouwers een beetje ‘gevoel’ voor het geheel konden krijgen. Vanaf het begin was al duidelijk dat een C-cab niet mogelijk zou zijn, Barney is namelijk een behoorlijk lange kerel. Een Springer-vork daarentegen was een vast gegeven en met de hen beschikbare middelen vervaardigden ze verschillende sets. De eerste twee werden uiteindelijk als ‘een beetje te licht’ beoordeeld voor de trike en zullen voor andere projecten worden gebruikt. De derde en laatste set werd een stuk sterker uitgevoerd. De vork is behoorlijk lang, aangezien het tweetal besloot dat een balhoofdhoek 40 graden er goed uitzag. Dankzij Tony’s expertise werd de juiste combinatie van balhoofdhoek en naloop gevonden waarmee de trike makkelijk stuurt en stabiel op de weg ligt.
CANDY RED
Met de motor, de achterwielen, het voorwiel en de Springer op hun plaats, begon Tony met de opbouw van het frame. De achterwielen en het motorblok dicteerden de laagste positie die Tony voor de achterkant kon aanhouden, omdat het cardan in lijn moest zijn met de achteras van een MG Midget, die ze gingen gebruiken. Tony behield het differentieel en de halve assen, maar kortte de as en steekassen in tot de juiste lengte. De mannen bepaalden lengte van de driewieler en samen met de vereiste hoek van de Springer betekende dit een highneck voorkant. Dit dicteerde vervolgens verder de vorm van de voorkant van de Trike. Omdat Barney oorspronkelijk een C-cab in gedachten had, wilde hij het gevoel hebben dat hij ‘erin’ zat in plaats van ‘erop’, dus viel de keus op een bijzonder lage zitpositie. Nadat het frame klaar was, liet Barney het wit poedercoaten, maar de mannen waren het er daarna al snel over eens dat dit toch niet de goede kleur was. Tim van B&E Powder Coating had een Candy Red die Barney erg mooi vond, dus het frame werd gestript en opnieuw in die uiteindelijke kleur gepoedercoat. Een wereld van verschil en Barney is er nu erg gelukkig mee.
KRACHTIGE DOUCHE
Tony verklaart dat er geen grote problemen waren met de bouw. Niet verrassend, aangezien hij door de jaren heen al veel mooie machines heeft gebouwd, over een schat aan ervaring beschikt en al diverse keren grote prijzen heeft gewonnen met zijn creaties. De voltooide trike ziet er geweldig uit, maar misschien worden er toch nog een paar onderdelen aan toegevoegd. Barney wilde niet dat spatborden de look zouden bederven, maar als je ermee in de regen rijdt, is het alsof je in een krachtige douche zit, terwijl het water met hoge snelheid van alle kanten op je afkomt. Nu hebben we het hier over Engeland en geloof het of niet, maar daar wil het nog wel eens regenen… Barney gaat kijken hoe het gaat, maar hij geeft toe dat hij misschien weer de werkplaats in moet om een paar forse spatborden te laten monteren. Hoe dan ook; heel blij met zijn trike is en blijft hij zeker!
Technische specificaties op de volgende pagina
