Fast Oriental Blue: Wilfred en Bozzies bouwen een V-Rod beauty…

In zijn tienerjaren crosste Wilfred Dekker onbezorgd door de duinen van Noordwijk. Later racete hij met nog veel hogere snelheden over het circuit met Ducati’s, altijd met nummer 92. Die drang naar snelheid en eigenzinnigheid zie je terug in zijn custombikes, met deze felblauwe Street Rod als de meest extrem

Jaren geleden viel tijdens een motortreffen ons oog al op Wilfred’s Street Rod. Interessant, maar volgens hem was ’ie toen nog niet af. Het bleef hangen. Bij de recente Bigtwin Bikeshow troffen wij hem weer. Dit keer met een brede grijns èn een motor die wèl af leek te zijn. Tijd voor het verhaal achter die grijns.

1 van 6

BOUWINSPIRATIE

Wilfred rijdt al sinds zijn achttiende op Ducati’s. Acht jaar geleden viel zijn oog ineens op iets anders: een Harley-Davidson Street Rod. “Toen was het nog een betaalbare Harley, nu zijn ze bijna onbetaalbaar. Een vreemde eend in de Harley-bijt en precies daarom juist zo gaaf”, begint Wilfred enthousiast te vertellen. “Rond diezelfde tijd had ik een testband nodig voor een verbrede achtervelg. Via-via kwam ik terecht bij Hans Bozzies. Sindsdien ben ik er eigenlijk nooit meer weggegaan.” Inmiddels helpt Wilfred Hans op zaterdagen in de werkplaats met het bouwen van motoren. “Gewoon voor de fun. Ik ben autoschadehersteller van beroep, dus een hoop dingen pak ik makkelijk op: bedrading, onderdelen monteren, dat soort werk. Vaak samen met Hans’ schoonzoon. De bouwinspiratie laat ik vooral aan Hans over. Hans werkt vanuit een dragstyle-benadering: sportief, snel en strak. Met Hans heb je eigenlijk geen eigen wil; Hij vertelt wat mooi is en wat niet. Maar goed, hij doet dit al meer dan dertig jaar en weet precies wat werkt. Veiligheid eerst, uiterlijk later. Dat merk je overal aan. De side mount is zo sterk dat je er een aanhanger aan kunt hangen en dat kontje? Geen polyester, dat mag niet van Hans, dus staal. Ik wilde het eerst wat ronder, maar Hans zei: ‘Nee, daarmee creëer je te veel ruimte tussen het wiel en het spatbord.’ Achteraf ben ik blij dat ik geluisterd heb. Het is uniek, strak, en ik ben er superblij mee.”

Roelof houdt met zijn Struner Zweedse choppertraditie springlevend

LANGER

De basis van het binnenwerk van de koplamp komt van een Yamaha MT-03, maar met een aangepaste kap. “Die originele lamp scheen recht omhoog. Perfect om vliegtuigen te spotten, maar niet zo handig op straat. Dat heb ik opgelost met een lens die het licht mooi naar beneden richt. Het voorspatbord is aangepast met gaten en spacers, want de voorvorkpoten staan iets wijder dan origineel. Brembo’s zijn origineel, maar dan met remschijven van Bike Steroids. Helemaal passend bij de velgen. Eén remslang ligt zoals gebruikelijk, de andere gaat door de vooras naar de andere kant. Hans z’n knutselidee. Het was vloeken en zwoegen, maar het is gelukt. Met balhoofdplaten die zes graden naar achteren hellen rijdt het stukken beter en het maakt het de motor, samen met de aangepaste achterbrug, in totaal met meer dan 4 inch langer. De achterbrug is een van Hans’ eerste types met ronde buizen, later werden ze vlak. Die ronde buis past beter bij het frame. Het frame is ook aangepast: de achterbrug is ingeslepen en gelast, dus nu muurvast. Geen geklapper meer en die tandriem slijt minder.”

SPUITWERK

Dankzij zijn ervaring als autoschadehersteller kon Wilfred, met hulp van Ian van Selfmade Custom Painting, ooit zijn leerling, later collega en inmiddels een goede vriend, de motor zelf spuiten. “Het spuitwerk? Dat deden we helemaal zelf. Stralen, schuren, plamuren, grondverf, zwart, zilver met een chroomeffect… We kozen uiteindelijk voor Oriental Blue als hoofdkleur. Net genoeg lak voor twee lagen, dus dat was even spannend. Ian nam de basiskleur en blanke lak voor zijn rekening. Ik deed het plakwerk en de airbrush. In één lijn verwerkte ik mijn oude racenummer 92 als een knipoog naar mijn Ducati-tijd. Sommige covers kregen een carbonlook.”

TROTS

Nu zijn Street Rod-project zo goed als afgerond is, zoekt Wilfred alweer naar een nieuwe uitdaging. “Het volgende wordt iets relaxter. Meer cruisen, ook beter voor m’n rug.” Zijn plan: een Fat Boy in Chicano-stijl. Geen lange spatborden dit keer, maar wel een enkelzijdige swingarm, aangepaste versnellingsbak, 330-achterband (Hans wil er een van 360!), 18 inch achterwiel, 23 inch voorwiel, schijfrem achter, originele voorpartij, en een ander zadel, spatbord en tank. “Het meest trots ben ik erop dat ik alles zelf heb betaald en zoveel zelf heb gedaan. Geen enkele motor of auto van mij bleef standaard. Ducati’s waren nog redelijk standaard, maar met mijn eigen laklaag nét even anders. Een custom Harley was altijd al mijn droom.

Fotografie: Edgar Vingerhoed

SPECIFICATIES CUSTOM HARLEY-DAVIDSON VRSCR STREET ROD

1 van 4