Rusty Piston: eencilinder Frisco Chop door Razvan en Alain

Met veel plezier blikt Razvan Barbu terug op de lange avonden in zijn werkplaats. Daar bouwde hij met de hulp van zijn trouwe sleutelkameraad Alain Deneyer een gekregen Suzuki Savage om tot lekker sturende Frisco Chopper.   

Razvan vertelt: “Als klein manneke was ik in Roemenië voortdurend bij mijn nonkel en grootvader als die aan hun motoren sleutelden. Ze reden op Izh, Mobra en Carpat motoren, gammel Oostblok-rommel waar altijd wel iets aan mankeerde. Op 10-jarige leeftijd ben ik naar België geëmigreerd en het krakkemikkige, gebarsten pothelmpje van mijn opa heb ik als aandenken meegenomen. Op mijn zestiende kon ik me eindelijk zelf uitleven op een brommer, die al snel opgevoerd werd. De brommerkriebel groeide geleidelijk uit tot een enorme motorliefde. Eigenlijk hou ik het meest van klassieke machines en het creatief bezig zijn met verbouwen.”

Voor Piet Wierda is het duidelijk: ‘Een chopper is DÉ motorfiets!’

Vriendschap en sleutelplezier

“Het echte motorleven begon ik op een Jawa 125 cc  tweetakt, die nog steeds in mijn bezit is. De eerste motor waar ik wat later de slijpschijf in zette, was een voor een habbekrats aangeschafte Suzuki GS 450. Die slingert hier ook nog ergens rond, want ik kan moeilijk afstand doen van de motoren waarmee ik gereden heb of van plan was om ermee te rijden”, lacht Razvan. “Ondertussen is de collectie al een 25-tal exemplaren groot. Ik liep al een tijdje met de gedachte rond om ooit eens een chopper te bouwen. Een expliciet favoriete stijl heb ik niet. Hier wordt alles verbouwd, maar wel liefst iets met roestige pistons. Dankzij mijn vriend Alain Deneyer kon ik mijn heimelijke wensen realiseren. Die had ooit eens in een partij een 650 cc Suzuki Savage overgenomen, maar die stond al drie jaar in zijn schuur weg te kwijnen. Toen hij me vroeg of ik er iets kon mee aanvangen, heb ik geen seconde geaarzeld. Zo’n eencilinder ploffertje met groot voorwiel, dat sprak me best wel aan. Alain wou er zelfs niks voor terug. Hechte vriendschap en urenlang zorgeloos sleutelplezier is voor ons veel waardevoller dan een stapeltje bankbiljetten. We stroopten de mouwen op en nog diezelfde avond begonnen we de Suzuki grondig te verslijpen. Grootse plannen hadden we niet. Gewoon gaandeweg ideeën opbouwen, daar komen doorgaans magnifieke projecten uit voort. Enkel de grove lijnen, zoals het Kings and Queen zadel, de sissybar en de Frisco style stonden onvoorwaardelijk vast.” De Frisco-stijl dateert uit de jaren ‘60 en is ontstaan in San Francisco. Daar bouwden ze hun motoren om tot korte, smalle en wendbare machientjes om er mee door het hectisch drukke stadsverkeer te manoeuvreren.

1 van 7

Meet- en sloopwerk

Na demontage bleef er, buiten het eencilinder motorblok en de voorvork, van het ‘vrouwenfietsje’ niet veel bruikbaars over. Overbodige onderdelen werden meedogenloos de oud-ijzerbak in gesmeten. Het balhoofd en enkele centimeters van de downtube werd evenwel behouden. “Daar konden we het framenummer op kwijt”, verduidelijkt Razvan. “Op gebied van framebouw was ik nog wat groentjes achter de oren, maar onder Alains assistentie werd dat varkentje deskundig gewassen. Exotisch materiaal of hightech gereedschap kwam er niet aan te pas. Met een slijptol en een hydraulische pijpenbuiger construeerden we het frame uit simpele, dikwandige waterleidingbuizen die stapsgewijs netjes met de tig-welder aan elkaar werden gelast. Met de hulp van twee lasers en een paar digitale hoekmeters konden we de gewenste balhoofdhoek instellen. De originele Savage riemaandrijving werd vervangen door een klassieke kettingaandrijving, zoals het hoort op een authentiek oldskool choppertje. ‘Meten is weten’ en na een poosje slaagden we erin om een Suzuki GS 550 achterwiel in lijn te krijgen met het voorste tandwiel.”

Woeste look

Beide customizers verbouwen het liefst motoren met oubollige low budget strategieën. Het voorwiel van de Frisco bike is van een Yamaha DT50 brommertje uit de seventies. Het van een dikke laag spinnenwebben voorziene AJS voorspatbord uit de jaren ’50 kon, met wat aanpassingen, alsnog fungeren als achterspatbord. De zelfbouw sissybar werd, net als het uit waterleidingbuis vervaardigde stuur, opgewaardeerd met een kostbaar laagje chroom. Door de inox uitlaat zelf te polieren, werd er slim beknibbeld op de verchroomkosten. De voetsteunen, hendels en zijstandaard werden gefabriceerd van het roestvrij staal, dat jarenlang klakkeloos onder Alain‘s werkbank lag. De combinatie van de zelfvervaardigde uitlaat en zijdelings geplaatste carburateur bezorgt het 31 pk zware machientje een opvallend ruige look. De Mikuni flat slide carburateur met acceleratiepomp is een regelrechte aandachtstrekker, die bijna even groot is als de cilinder. Hij werd opgescharreld uit Alain’s immense schattenzolder, als sjofel restantje van een afgehandeld Harley-project. De gasfabriek werd met een selfmade inlaatspruitstuk aan de cilinderkop bevestigd. Na wat regel- en afstelwerk bleek dat een doeltreffende combinatie. Standaard wordt de flink uit de kluiten gewassen zuiger in beweging gebracht met een automatische decompressor. Deze werd vervangen door een zelf geknutseld manueel exemplaar met ingebouwde startschakelaar, waardoor de eencilinder thans nog steeds in één simpele beweging opstart.

Vlammendesign

Het peanut benzinetankje onderging meerdere subtiele aanpassingen aan de tunnel en bevestigingen. Om optimaal gebruik te kunnen maken van de schaarse brandstofvoorraad werd het benzinekraantje naar het laagste punt verplaatst. “Er is geen reservestand en uit ervaring heb ik inmiddels geleerd dat het niet onverstandig is om een paar litertjes extra benzine mee te nemen in een flesje boven de accubak”, grijnst Razvan. “Ondanks de achterliggende oldskool strategie hebben we op de zijkant toch een digitaal GPS-gestuurd tellertje gemonteerd. Dat was simpel en zonder kabels of bijkomend gedoe te fiksen. De zelf geconstrueerde zadelpan lieten we bekleden met een übercool snake motief. Veel kosten hadden we eigenlijk nog niet gemaakt, dus we mochten de portemonnee vol opengooien voor het spuitwerk. De finale afwerking mocht allesbehalve saai worden. Daarom kozen we voor een heel opvallende kleurencombinatie. Hans van El Guero Kustom Paint begreep onze bedoeling en bracht het gewenste vlammendesign feilloos aan. Het vernevelen en drogen van de verschillende laklagen gaf ons de benodigde tijd om het afgepeigerde motorblokje te reviseren. De eerst gemaakte uitlaatbocht was iets te kort gebogen, waardoor de uitlaatgassen slecht weg konden. Dat resulteerde in verbrande uitlaatkleppen. We hebben gelijk de cilinder opgeboord en een nieuwe zuiger gemonteerd.”

Mateloos genot

“Een chopper moet opvallen en afwijken van de rest, maar een oogverblindende ‘Trailor Queen’ stond nooit op het programma”, verduidelijkt Razvan. “Het is uiteraard altijd spannend afwachten hoe zo’n ding gaat rijden. Onze noeste werkuren zijn gelukkig royaal beloond met een verrassend licht en scherp sturend motorfietsje. Door het originele balhoofd en de wielbasis te behouden klopt het plaatje nog steeds. Na wat gewenning is het zelfs aangenaam toeven op het mono stampertje. Een luxebeest zal het nooit worden, maar comfort is ook nooit een criterium geweest. Reeds voor aanvang was het de bedoeling om de chopper na voltooiing intensief te gaan benutten. Zo’n lichtgewichtje is makkelijk in een camionette te duwen en kan dus makkelijk mee op vakantie naar Zuid-Frankrijk. Op mijn routes in de buurt van Sint-Tropez heeft de motor me nooit teleurgesteld. Ook tijdens de ettelijke weekendtripjes is het telkens weer mateloos genieten.” 

Belgische biertjes

“Alain en ik sleutelen ondertussen al een tiental jaren tezamen,” sluit Razvan af. “We wonen niet ver van elkaar en als er technische bijstand nodig is, dan pak ik gewoon de telefoon. Elk nieuw project dat we uitdokteren is een heuglijk leerproces. Behalve de wat minder in het oog springende accessoires, zijn praktisch alle onderdelen zelf vervaardigd van materiaal wat we toch al hadden liggen. Alles is vlotjes verlopen, maar toch loopt er wel eens iets mis. Zo is onderweg de zijstandaard afgebroken, wat nogal wat herstellingswerk teweeg bracht. De vrijdagavond is onze sleutelavond. Meestal werkten we door tot diep in de nachtelijke uurtjes, onder het genot van ettelijke Belgische biertjes en af en toe wegdromend van toekomstige choppertoertjes.

Bij aanvang was het nooit de bedoeling om de Savage zo radicaal te verbouwen, maar het project is uiteindelijk scrupuleus uit de hand gelopen. Verdorie, schrijf maar dat we gewoon niet meer konden stoppen!”

Tekst & foto’s: Patrick De Muynck

TECHNISCHE GEGEVENS RUSTY PISTON FRISCO CHOP

1 van 5