Chuck’s Harley-Davidson: Blue Reaper

De voorbereidingen voor de Aaltjesdagen in Harderwijk draaien op volle toeren. Onder de oude Vischpoort staat een felblauwe chopper te blinken in het zonlicht. In het zadel zit een man met een baard. Het is Chuck die niet alleen door zijn motor een opvallende verschijning is.

Chuck groeide op in Hierden, langs de Zuiderzeestraatweg. “Ik was een jaar of zes en elke keer als er een motor langs kwam, rende ik naar het hek. Er waren twee mannen in de buurt die op Harley’s reden. Ik durfde hun erf niet op, want ze hadden een hond. Maar op een dag riep één van hen: ‘Kom maar kijken, je mag er wel op zitten. Dit is een Harley-Davidson’. Ik was verkocht. Einde discussie.”

‘T HOK

Toch ging het niet meteen die kant op. Twee dagen voordat Chuck op z’n achttiende met motorrijlessen wilde starten, zag hij vlak voor zijn neus een ernstig ongeluk gebeuren. Een motorrijder werd gelanceerd en belandde 27 meter verder tegen een boom. Hij overleed in de ambulance. “Ik heb toen de motor nog onder de auto vandaan gehaald met een trekker. Die zat echt muurvast. Dat was het moment waarop ik dacht: dit wordt ‘m niet.” Later vroeg iemand Chuck om een uitlaat te lassen en of hij meteen ook het staalwerk erbij wilde doen. Tijdens dat gesprek werd hij uitgenodigd om eens langs te komen bij de jongens van ’t Hok. “Ik had geen motor, maar ik ging toch. Daar kwam ik toevallig een oude bekende tegen, degene die mij ooit had leren lassen. Sindsdien ben ik er niet meer weggegaan. Het is fantastisch. Echte kameraadschap. Mijn eerste motor was een Sportster 48. Licht verbouwd, pin-up op de tank, flinke apehanger erop. Maar dat ding was veel te zenuwachtig voor mij. Hij was getuned, zat me niet lekker en ik kon er niet uithalen wat ik zelf voor ogen had. Tot ik bij een autobedrijf een Softail Deluxe uit 2007 vond. Dicht bij origineel, met 12.000 kilometer op de teller. Wat extra mijn aandacht trok, waren de facturen erbij van Small Town Customs, van clubmaat Dennis Bakker. Ik heb hem meteen gebeld. Dennis zei: ‘Die motor is goed. Zit een nieuw onderblok in en een eigenbouw kenteken.’ Ik kon mijn Sportster inruilen en ben ervoor gegaan.”

Aaron Perera’s 1972 Harley-Davidson XLH: Short ‘n’ Sweet

SAMENWERKING

De inspiratie voor de stijl kwam van een reportage in Bigtwin over een motor van Thunderbike. Oldskool, niet te extreem en geen zaagwerk in het frame. “Ik wil gewoon kunnen rijden en maak veel kilometers met de jongens dus hij moest mooi én functioneel zijn.” Dennis van Small Town Customs nam het basiswerk voor zijn rekening. Het werd uiteindelijk de bekende samenwerking tussen BCCB voor o.a. het las- en bedradingwerk, Inca Stienen voor het spuitwerk en Miller Kustom Upholstery voor het zadel. Chuck gaat verder: “Het begon met de wielen. Ik had mijn oog laten vallen op Invader-spaakwielen, maar die bleken lastig te vinden. Uiteindelijk kwamen er zwart gecoate wielen met blinkende spaken op. De voorvork werd zes inch verlengd, zodat de motor net dat beetje achteroverleunt. Het achterspatbord is een combinatie van twee spatborden, vakkundig gelast door René Groot-Wassink. De custom tank moest ook aangepast worden. Binnenin zat een ronding die vierkant moest zijn om goed op het frame te rusten. René heeft het gehecht en verder afgemaakt. Inclusief een sissybar met geïntegreerde bieropener. Ook zijn werk.”

TIETEKONT TIETEKONT

Het King & Queen zadel werd aangepakt door Marcel Miller en dat zit volgens Chuck ‘voortreffelijk lekker’. De complete bedrading is door Pepijn, werkzaam bij René, volledig vernieuwd. “Alle kabels zijn opnieuw getrokken en strak weggewerkt, waarbij ik bijna alle originele functies heb kunnen behouden. Deze aanpak was ook essentieel voor de conversie van injectie naar carburateur. Als basis is gekozen voor een Altmann ontstekingssysteem om de originele ECU te omzeilen. De Altmann stuurt aan op de bestaande sensoren van de Harley, zoals de krukassensor. Vervolgens wordt de Altmann volledig geïntegreerd in de nieuwe kabelboom, waardoor er een stand-alone systeem ontstaat.” Hij loopt nu veel mooier. Je hoort het al bij het starten: tietekont, tietekont, tietekont.”

1 van 8

EINDE DISCUSSIE

Chuck reed een tijdje met primer rond, zodat hij nog kleine aanpassingen kon doen voordat het spuitwerk begon. Toen alles op z’n plek zat, stapte hij naar Frank ‘Inca’ Stienen voor de lak. Het ontwerp? Zijn bijnaam en tattoo: Chuck(y). En kleuren die hij bij een vrachtwagen van Van Leeuwen Kip had gespot. Inclusief striping. “Ik ben gewoon naar het bedrijf toe gereden en heb de kleurcodes gekregen. Ze vonden het geweldig.” Chuck rijdt met zijn Harley naar evenementen, clubweekenden en treffens. In het Pinksterweekend reed hij met de club en aanhang naar Groningen. De week erna stond High Chaparral in Luxemburg op het programma. “Ik drink niet als ik rijd, dat is een vaste regel. Maar ik geniet volop van alles eromheen. Feesten, nieuwe mensen leren kennen en natuurlijk: rijden.” En dan is er nog die ene wens: ooit een langere voorvork van Tolle Engineering uit Zweden. “Die dingen zijn supersexy.” Vanuit Harderwijk, bij de Vischpoort rijden we langs Chucks huis door naar het clubhuis van ‘t Hok, waar wordt gesleuteld, gefeest en lief en leed wordt gedeeld. Hier stalt hij zijn motor naast een snelle Dyna en een woeste Shovelhead. Chuck lacht. “Kijk, dit is een Harley-Davidson. Ik was zes toen ik dat voor het eerst hoorde. En nu, bijna veertig jaar later, zit ik erop. Einde discussie.”

Tekst & fotografie: Edgar Vingerhoed

SPECIFICATIES HARLEY-DAVIDSON SOFTAIL DELUXE CUSTOM

1 van 6